duman kaçmýþtý gözlerine dumanlýydý daðýn baþý kara gözlerinin içi dumanlýydý daðýn, týpký… aðlayan bir çocuk gibi. ne zaman aðlayan bir çocuk görsem puslu gözlerinden hatýrlarým kendimi hatýrlarým, dumanlý daðý ne zaman aðlayan bir dað görsem duman kaplar gözlerimi ne zaman kaçsam kendimden daðda bulurum izlerimi ne zaman, etraf sessiz ve kederli ise aðlar yüreðim daðlar gibi asýlý boðazýmda bir düðüm ilmek baþý dumanlý bir dað gibi yüküm aðýr dumanlý daðdan içim günah yüklü bir daðým daðlar yüklenemedi bu yükü de yükledim nefsime büyüttüm. kederlendim dað gibi... ama, yitirmedim kendimi, ümitlerimi yine de yüklendim güzellikleri, sevda masallý, bir dað misali… biz,hep beraber birlik olduk kenetlendik sýralandýk daðlar gibi... yusuf erdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
mevlana diyarı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.