kalbimi verdim yetmedi sesimi verdim ses olsun diye kar etmedi yutkundum aglayamadým bakýslarýma ses tanýklýk etti
zamaný içtim gülüyordu ülkem bakýyordu öyle çaresiz gölgem karanlýkta her yerde uzun gölgeler gizliydiler minicik yüzlere aldýrmadýlar
her sabah zehir içiyordum her sabah aksamýn önünden geçiyordum sabah yoksuldu sabah sabahtan yoksundu
gözler gülmeliydi sadece ben arada gidince üzülmeliydi gözünden damla degil sel bakýyor gözlerine gelecege mahzun bakýyor gözlerimden her gece kezzab akýyor
konusamýyordum konussam bir sey de yoktu degismedi degistiremedim onlara bir avuç gülücük yetistiremedim
sizleri seviyorum yavrularýmm
Sosyal Medyada Paylaşın:
süleyman yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.