KİRPİĞİNDEKİ NEHİRLER

kirpiðinden nehirler geçiyor
uçsuz bucaksýz nehirler
salkým saçak mevsimler
gölgesiz þehrin çocuklarý olmaya gör uçuk sularda
þiir þehirler gibi sevdim ben seni
ýrmak boylarýnda kýzýl güllerin harý içinde

zincirleri parçalayan meçhul
kitaplarlar dolusu rüya
madalyonlar ters dönse de
törelere boyun eðmemekti hayat
þimdi gözlerinde apaydýnlýk bir medeniyet uyuyor
yalpa vuran gemiler uzak uðultularýn çýðlýðý
unutuþlar sarýyor kahverengi iklimi
sonra anýmsýyorum ellerininin esmerliðini
ilk yazýn ilk sýcak düþünde

uysal bir kediyim
alýç kokan çocuklarýn dizlerinde oynayan
pas rengi bir yalnýzlýða alýþýk
yabancýyýz tepeden týrnaða
türküsü ve þiiri olmayan hayatlara

çarpýyor yalnýzlýðýmýz
gün eteklerinden kýzýl nehirlere
býrakýp gidiyoruz külden kanatlarý daðlar arkasýna
þimþir aðaçlarý gibi ölümsüsüz
ankalar gibi yeniden küllerinden doðan hor öpüþ
kýzýl bir gül taktým boynuma
þehrin mahya þenliklerinde

aþkýn saðanak yaðmurlarýylayým
kýrýlýp gelen inceliþlerinde
sen bendeki þiir þehirsin
ben sendeki har içindeki kýzýl gül
öpüyorum sessizce
ýrmak boylarýnda yaralarýný saran zümrüdü ankayý
kýzýl nehirlerden öylece geçiyor uçuk yalnýzlýðýmýz
meðer ankalara özenmekmiþ hayat




Sosyal Medyada Paylaşın: