kalbin üşümesin diye

sen gri bir bulutu oynuyordun,
ben maviye sevdalanýyordum.
sen saðnak saðnak yaðýyordun,
ben ýslanmayý aþk sanýyordum.

seninle meydan okuyordum bu hayata,
seninle gülüyordum,
seninle aðlýyordum,
sen yaþamak oluyordun,
ben sana sevdalanýyordum.

sen olmazsan, bende olmuyordum.
sen gidince, bende gidiyordum.
sen gülünce, bende gülüyordum.
bir çocuðun gülümseyen gözleri gibi,
kardelenin güneþe sevdalanmasý gibi.

sokak ortasýnda kalmýþ bir yetimim þimdi,
caddelerce, kentlerce seni arýyorum.
her sokaðým sana çýkan cümlelerle dolu,
her cümlem lugatýnda seni barýndýrýyor,
ve ben yine sýðýnaðý oluyorum,
çýkmaz sokaklarýnda ömrümün.

sana mülteci kaldýðým geceler,
yalnýzlaþýyorum, üþüyorum.
kocaman bir kentte,
küçücük bir mutluluk gibi,
seni arýyorum.

sonra tütün basýyorum yaralarýma,
tütün acýyý alýr derdi annem,
annemde yanýlmýþtý,
acýlarýmdan kanýyorum.

ve þimdi sana kurduðum tüm sözcükler,
bir bir intihar ediyor,
kentin en kalabalýk,
en manzarasý güzel,
ve en çok seninle karþýlaþtýðýmýz sokaklarda.

kalbin üþümesin diye,
kalbimle sarýldým kalbine.

ibrahim dalkýlýç

04/03/2016

23/50 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: