Sevgili Kemal.

Olay aynı olay...Yani 1999 Depremi. İki kişinin taşadıkları..Duyguları, hissettikleri. Önce erkeğin ağzından dinledik. İçler yakan bir hikayeydi. Kadının ağzından dinlediğimiz kısım da bir o kadar yürek yaktı. Ama öyle büyük bir sarsıntıdan yaralı da olsa dim dik çıkabilmekti önemli olan. Bu başarılmış. Bundan sonra artık mazdide yaşanalrı unutmadan ama hep geleceğe daha güzel bakarak yola devam etmek gerekiyor. Taa ki o yol bitinceye kadar. Ne zaman, nerede, nasıl biteceği belli olmaz tabii ki ama dünyaya yeniden gelmiş gibi hep ileriye güzel bakarak yürümeli o yolu.

Bu arada Halil Sezai'yi can-ı gönülden kutluyorum. Ona çok çok selam ve muhabbetlerimi iletin.

Kemal ve Nurten ikilisini çok seviyorum...Allah'a emanet olun.