Daha önce yazmaya karar verip yazamadığım, şiir günlüğü diye nitelendirdiğim yazıma başlama niyetiyle oturdum bilgisayarın başına… Konuyu dağıtmadan, başka konulara dalmadan yazmaya çalışacağım. Başarabilirsem…

Şiir; Hayatımın her döneminde bir şekilde yer aldı. Genç kızken, uydurma türküler söyler, bilinen türküleri de bozardım.. Uzun olmayan okul hayatımda ise şiirden çok kompozisyona ağırlık vererek yazılar yazardım… 1982 yılında evliliğe adım attıktan sonra; yolumuz gurbete düşüp ayrılık hasretini gösterdiğinden mi yoksa, eşimin, ‘’duygularını deftere yaz’’ demesi mi etkili oldu bilmiyorum. O zaman defter tutmaya başladım. Zaman zaman kendimce şiirler, zaman zaman da duygularımı yazıya döktüğüm defterlerimi okurken , bazen tebessüm eder bazen de duygulanırım… Yazdığım şiirlerin, ne üzerine yazıldığını anlamak kolayken yazılarımda hep bir gizem saklı olduğunu farkettim. İsim belirtmeksizin, ve neye binaen yazdığımı anlatmaksızın, sadece o an itibariyle bana hissettirdiklerini kaleme almışım.. Şimdi okurken, kendimi bulmaca çözer gibi hissediyorum’’ acaba ne üzerine yazmıştım’’ diyerek…

Deftere yazdığım ilk şiirlerim elbette ki, yeni bir başlangıcın meyvesi gibiydi.. Mutluluğun resmi denilse abartı olmaz herhalde… Şiirlerin sadece birer kıtasından örnekler vererek sizlerle paylaşmak istiyorum… Hiçte fena değilmişim hani:) yalandan kimse ölmezmiş de güzel mi değil mi anlaşılır nasılsa...

Evimizin direği, sevgili eşime ithaf edilenlerden bir demet:
İşte geldi diyorum
Kapıyı açıyorum
Seni görünce canım
Kuş olup uçuyorum…
Bu şiirin yanına elbette ki bir kuş resmi yapıştırmayı da ihmal etmemişim…
…….
Yanında olmadığın anlar ölü gibiyim
Yazmayan kalem duvar gibiyim
Sobanın içinde köz bile olsam!
İnan sevgilim inan ki soğuk kül gibiyim (24 ocak 1983 Pazartesi)

Acı dolu günlerim, yaşlı gözlerim olsa
Yoksulluk kokan nefesim , çıplak ayaklarım
Yatacak yatağım, pişirecek aşım olmasa
Gelen dert senden gelsin gam yemem
Başkasının verdiği sarayı istemem…. …(15 Mart 1983 Salı)

Eşim çok fakir bir ailenin çocuğu olduğu için zaman zaman bana; ‘’sana senin yaşadığın hayatı veremem’’ diyordu… Bu şiiri yazma sebebim oydu. Ailem çok zengin sayılmazsa da bulunduğumuz ilde en zenginler arasında yer alırdı.. Gerçi yıllar sonra iflas edince çok zor günler yaşandı.. Dünya imtihan yeri değil miydi? Yokluktan varlığa ulaştıran Rabbim, varlıktan darlığa da düşürüp kullarını sınardı. Çok özel oldukları için eşime yazdığım şiirleri burada bırakıp diğerlerine doğru yol almak istiyorum.

Devam edecek…
Aysel Bahram