Sevgili kızım,
Yüzün bugün yine bulutlandı. Mevsimlerin hızlı geçişleri deli dolu akan kanından mı ? Sonbaharı ne çabuk davet ediyorsun, ne çabuk döküyorsun yapraklarını yere. Ellerim hep çamurlu bu yüzden ve gün gün biraz daha yorgun düşüyor. Sen koştura koştura, çiçekten çiçeğe atlarken, hızın başımı döndürüyor. Ayaklarım yorgun. Kollarım denge için açık . Ben deniz diyorum, sen istersen hayat de adına. Kâh sana yarar getirecek şeylerin izini sürerken yalpalıyorum, kâh sahile vuracak öfkeye siper olmaya çalışırken, yaralanıyorum. Kimi zaman da dinginliğinde nefesleniyorum, kaygılarım uyuyor. Gün geliyor üzerime güneş doğuyor, gün geliyor ay. Güneşin sıcağını kalbin, ay’ın ışıltısını gözlerin için biriktiriyorum.

Sahilim benim !
Halatımı demir topuza her geçirişimde alelacele baltayla kesmen niçin ? Kimi kurtardın; seni mi, beni mi ? Özgürlük istisnasız tüm bağlardan kurtulmak mıdır ? Sen bu fikre, doğar doğmaz göbek bağını kesmelerinden yola çıkarak vardıysan eğer, kestiler evet, fakat benim kucağıma vermek için. Verdiler de. Kendi duvarların içinde, sere serpe hüküm sürdüğün onca aydan sonra, göz göze, pamukçuk açmış avuçların ellerimde nice geceler gündüzler geçirdik birlikte. Ne çabuk unutuyorsun… Seni saran kollarımı kesmen büyüdüğünü sandığın için mi ? Sahi, büyümek nedir sence ?

Nazlı kızım,
Unutma ki seni bana veren güç, göbek bağını kestikleri anda üç rızık daha vermişti. Biri sana ikisi bana. Haksızlık deme hemen, dinle ! Sana verdiği tatlı bir ırmaksa , bana verdiği de sen emeklerken, büyürken, ağlarken ve gülerken hep yanımda olacak bir sabır ve hiçbir şartta seni unutmamak görevi. Ben bana düşen paydan hiç gocunmadım. Acıları, sevinçleri, öğütmeye saklamaya çalıştığım sabır denizinde bata çıka geçen her salise hatırda tutma güdüm ve sen, birlikte yürümedik mi ? Say, kaç kesik halat başı birikmiş senin tarafında. Ve kaç tane birbiri ardına eklenmiş sabır var benim yanımda. Biliyor musun, sen kestikçe ben yeniden bir halat örüp geleceğim. Kucağımda yine güneşin sıcağı, ay’ın ışıltısı olacak senin için.

Sevgili kızım, sokul bana !
Hâlâ yanımda ilk günkünden daha fazlası var.

Annen


İsra Doğan