Düşçiçeği düş içime sonra çık güneşlen buyur eteklerimde. Sakın “hoşçakal” deme sakın “hoşçakal” deme.

Gitme diyemem kal demeyi beceremem; düşçiçeği aç içimde daralt tarlamı, sulan topraklarımda.

“Ben burada açamam” deme; sol diyemem büyü demeyi beceremem. Uyan gözlerimin içinde “günaydın” sana dillerimde.

Otur en güzel köşemde dinle bir güzelleme…

“Bulamam arasam kaybolurum dışarı çıksam, göz hafızam zayıftır benim görsem yüzünü dahi hatırlamam”

deme deme


Düşçiçeği düşçiçeği ellerin sanki bir masalın elleri, uzat bana ellerni.

“Uzatamam uzanamam” sakın deme; gel uzan vücudumdaki en sıcak yere, sonra çık omuzlarıma biraz serinle…

Sakın “yaşayamam hücrelerinde” deme…



Düşçiçeği düş içime, sarıl iskeletime yapış derime, yayıl boş bulabildiğin her yere. Düşçiçeği düş içime sakın “hoşçakal” deme sakın “hoşçakal” deme…