Edebiyat, benim için nefesin en sımsıcak cümlesi...


Edebiyat, nezdimde kıymeti azalmayan yalnızlık türküm...


Edebiyat, canımın ikide bir istediği sevgili(m)...


Edebiyat, ruhumun dünyasında huzura erdiği muazzam harfler impratorluğu...


Aç kalmayı, susuz düşmeyi dert etmem; ancak edebiyatsız(özellikle şiirsiz yaşamak) zamanlar benim için işkencenin bin bir halidir...


Ben silahlarla, ben dayaklarla, ben yağmursuz, ben güneşsiz ölmem; ben edebiyattan uzak kalınca hemen ölürüm, hemen yok olurum...


O nedenle edebi kokan her şeyi seviyorum. O nedenle vakitlerimin değerli anlarını edebiyatta harcamaktan hiç çekinmem, hiç rahatsızlık duymam...


Uçan kuşun bir mısraya dize olmasından, yarimin gözlerine naçizane sözlerimi asmaktan, anılarımı kaleme almaktan, bir yazarın paha biçilmez romanını soluksuz okumaktan, bir şairi kıta kıta ezberlemekten haz duyarım. Bu özelliğime sadığım. Bu huyumu yaş oldu 25, hâlâ korurum...


Yine birkaç cümleyle edebiyatı kendimce tanımlayarak yazıma elveda demek istiyorum:


Edebiyat, adamı/kadını güzelleştiren garantili sanat...


Edebiyat, kendisiyle yürüyeni hiç yarı yolda tek başına bırakmayan yoldaş...


Edebiyat, beni ve seni biz konumuna yücelten şahane tiyatro...


Edebiyat, her tümcesiyle kalbe seslenen karşılıksız mutluluk...


Edebiyatla kalmak dileğiyle...