Küsmemeli yazar, yazılarına bebeğim. Açmalı, o geniş yüreğini eleştirilere, bildiği doğrulardan şaşmadan.

Kaçmamalı, kalemin ucundan damlayan, zehir olsa. Beyniyle tutmalı, kelimelerin dizilişini. Klavye olmalı, en iyi dosttu. Yazar küsmemeli satırlara, harflere, onu yücelten dostlarını düşünerek.

Kızmamalı, dostlar sofrasında önündeki eti alsalar, yerine soğan bile koysalar. Şiirler, anılar, öyküler dökülmeli, damlayarak ballar, kaymaklar, yürekten akarak.

Beni, klavyeye davet eden Kardeşim, işte geldim. Dostlarım, merhaba. Merhaba, yürekli insanlar. Yorumlar, düşünceler, güzellikler saçan, taşın içini, demirin pasını, uzayın uzağını, doğumu, ölümü yaşatan, sevgiyi, nefreti paylaşan, güzel kalemler merhaba.

Aldığın soluğun, verdiğim nefesin, beynimdeki fırtınanın, kalbimdeki heyecanın, gülümsememin, sizlerle olduğunu biliyorum. Yüzünü göremediğim kalemlerin, sıcaklığını hissettiğim için, çok mutluyum.

Hepinize teşekkürler. Hepinize saygılar.

E.YAŞAR OVALİ
25.05.2012