Çok değil, inan çok uzak değil kavuşmalar
bir sen vardın, hala da senin sıcaklığını, kucağını özler
bu kadın ki, kaç yaş geçerse geçsin, bekle birgün yine gelirim....
özlediğim canıma, anneme...

Garip bir suskunlukla senden uzakta, özleyerek geçirdiğim bir gün daha annem. Unutmazsın biliyorum özlersin hep, yanında olamadığım her an ben de özlüyorum seni biliyorsun.
Kuş olup yuvadan uçtuğum günler epeyce eskide kalmışken, daha da uzağına düşmem mecburiyettendir. Ama bil ki, yerin ve uzaklığın ne de, şehirlerin hiçbir ehemmiyeti yoktur.

Ben yine senin küçük kızın, hani okula saçlarımı iki örgü yapıp gönderdiğin günler gibi ördüm bugün saçlarımı, sen göremesen de (o kadar uzun değiller şimdi). Hayat sınavından herhangi birindeyim yine, bilmem sonuç ne olur, sana sesim ulaşmıyorsa ve yanına gelemiyorsam da sol yanımda taşıyorum ateşini ve seni çok ama çokk seviyorum, bildiğin gibiyim yine aynı sulu gözlü kızın...

Annem, Rabbim ömrümden alıp sana versin ve sensiz günler göstermesin bana. Kutlu olsun günün, farzet ki yanağına kondurduğum öpücük olsun yegane armağanım. Farzet ki yanındayım, çakır gözlerin gülsün hüzünlenmesin ne olur, ilk fırsatta seni hasretle kucaklamaya yanına GELECEĞİM..

(Buraya kadar mektubum görülmüştür hüzünle..
sonrasına annem hiç dayanamazdı..)
*
Gecenin kıyısında duruyorum çoğu kez, korkmuyorum ama (yüreğim hariç)
bilirsin ne gece, ne hayatın acıları yıldırır beni, bazen düşünüyorum neden geldim dünyaya diye üzülme sakın, neden doğurdun beni demiyorum, diyemiyorum hiç isyankar olmadım ki...
Geliyor bazen gönülhaneme kara bulutlar çöreklendiğinde, yağmadan ne mümkün gitmesi. Gitmiyor başımdan sızısı, dinmeyen ezgisi dilimden hasretle dökülüyor işte, bakma dayandığıma ..
Sonuna kadar dayanırım da bilirsin ama ne bu hüsran, ne zaman geçecek hercai hüzün bilmiyorum anne..
İyi olmak suç gibi birşey artık günümüzde, bazen aralanıyor gökyüzüm aydınlanıyorsa da, gün’eşim ne zaman doğacak ömrüme, sormuyorum da artık, hem zaten daha ne kadar kaldı...

Oralarda yaşanmadı ve bu şehir sarıyor güzelliğiyle çeliyor aklımı sarıyor da dörtyandan, neden hala birşeyler eksik, içimdeki boşluk dolmuyor bir türlü.. Ne yapmalı, sığnakların hangisine saklanmalı? Artık böyle yaşamaktan da yoruldum anne, bütün köşebaşları tutulmuşken, yalnız başına kaçacak bir yer diyorum !
Ufacık sevgiye dair bir el, senden gayri var mıdır ki Annem..??
Seni ben çokk özlemişim omuzunda yerim hala duruyor mu??

Öperim hasretle ellerinden, gözlerinden
ayrılıktan değil sadece özlemden inan...


Feyza ’muhurlu’

Bir Eflatun..
13 Mayıs 2012 09:30 İzmir(Bornova)