ŞİİRCİLİK
Şiirde,gerekli ve zorunlu durumların dışında BEN egosalı kullanılmamalı. Hatta ek ve ima yolu ile de olsa şiire sokulmamalıdır.Çünkü şiirdeki o BEN süper egonun karşılığıdır.BEN,bütün evreni kapsayan
Geniş bir tutukevidir.Bütün objeleri hapseder. O,içe dönük yapısı gereği,salt kendini anlamdırır ve tanımlar.Bu durum,bütün düşlerimizi süper egomuzun cenderesine iter.BEN,anlamı tekil olduğundan çoğalamaz,gürleyemez,genişleyemez,çağlayamaz,akamaz gibi…O şiir,tek kişiliktir.Sahibi tarafından yazılır,sahibi tarafından okunur,aynı kişi tarafından beğenilir.Bu durum genelde ,bireyin kendi aşkını anlattığı şiirlerde sık olarak görülür.
Çoğalan şiir,içinde ego barındırmaz.Çoğunluk içeren BİZ anlamlı bütün şiirsel yapılar insanı,yaşamı ve doğayı tanımlar.Kapsam alanı oldukça geniş olduğundan,herkes o şiirin limanına sığınabilir.Sıcaktır.Kalabalıklığından dolayı gürül-gürül akar.Hiç bir objeye zararı dokunmayan bir çağlayan oluverir.Kendi doğal akıcılığı ile ruhumuzun derinliklerine inebilme özelliğine sahiptir.O şimdi evrensel ve çağdaş bir şiir oluvermiştir.Bütün sanat yapıtları gibi;ŞİİR EVRENSELDİR.
Şiir,varoluşu sorgulayan bilim dallarının(olmazsa,olmazlarından)dır.
Ne zaman egosal bir şiir yazılsa
Evrende
Saksağan hep BİZİM dama konar
Denize köprü olacak nerdeyse
Kırılan kazmalar.
İRFAN ÇELİK