-Biri sana uykuyu öğretse keşke. Şöyle herkes gibi erkenden yatağa girmeyi, eline kitabı almadan, telefonunu karıştırmadan, internette son bir sörf yapmadan... Şöyle herkes gibi suyunu yudumlasan, duanı etsen, çeksen örtünü üzerine ve kapasan gözlerini...

Herkesin yaptığı gibi hiçbir şey düşünmeden, kafanı yastığa koyar koymaz için geçmiş olsa, ruhun dalmış olsa, sen uyuyup gitsen. Seni bir ışık uyandırmasa, bir saatin sesi sinir etmese, bir sese zıplamasan herkes gibi. Yağmurun gürültüsüne korkmasan, o her düşen damla üşütmese daha fazla, sevdiğini aklına getirmesen.

Hem biri sana uykuyu öğrettiği kadar rüyâ görmeyi de öğretse. Öyle senede bir sefer değil. Her gece mışıl mışıl uyuyup uzun uzun diziler gibi rüyâlar görsen, sonra herkes gibi bu rüyâyı anlatsan öğleye kadar herkese. Kötü yorumlardan kaçsan da iyi yorumların hepsinin peşine düşsen, Amin desen...

Biri sana uykuyu getirse verse... Rüyâlarını içine yerleştirse... Bunların karşılığında kalbini veya aklını istese... Hangisinden vazgeçersin diye sorsa ne diyeceksin merak ediyorum.

Ben bu yüzden rüyâ görmüyorum anne, bu yüzden uyumuyorum! N’olur beni uyandırma...




banukalyoncu/15.04.2012

Fotoğraf: Bade Kalyoncu