Nazara inanır mısınız
Ben inanıyorum çünkü yaşadım, yıllar önceydi bir gün Nazilliden misafirim geldi habersizdi baba kız çok sevindim eşimin hala oğluy’du sevdiğim kimselerdi biraz hoşbeş ettik.
Biz kızıyla mutfağa geçip yemek hazırlığına girdik hem sohbet edip yemek yaptık bir ara salona geçip, rahmetli olan Kemal abi seni yalnız bıraktık dedim sıkıldın mı.
Yok kızım bu evde insan sıkılır mı soluma baktım bir akvaryum ki sanki deniz dibi karşımda muhabbet kuşları sol taraf desen sanki sera çiçeklerden geçilmiyor kendimi cennette sandım yok kızım hiç sıkılmadım.
Evet büyük oğlum alıp gelmişti akvaryumu bakımı bana aitti öyle çok balıklarım olmuştu ki Japon balıkları baya büyümüştü ya lepistes ler rengarenktiler hele siyahları vardı ki bakmaya doyulmuyorlardı
Önde anne arkada yavrular öyle bir tur atarlardı ki anlatılmaz güzeldiler çok gece uykusuz kalmışımdır yavrularını kurtarmak için.
İnsan inanamıyor ama ben onlarda gördüm yavrusunu yiyen anneyi
Bir yandan doğuruyor dönüp yiyor acımasız der saatlerce yavru toplardım
Kaçıp saklanan yaşardı, içinin dizaynı ve çok balık oluşu ayrı güzeldi gece odlumu ışık yakmaz akvaryumun ışığında otururdum en büyük zevkim herkes yatınca bulmaca çözmekti. Ve balıklarımı izlemekti.
İki muhabbet kuşumuz vardı hiç çeneleri durmazdı ses duymasınlar ne çok şakırdılar
Ya çiçeklerim deve tabanı ile sarmaşık yarış yapıyorlardı hangimiz daha çok büyüceğiz diye salonun ortasında kemer gibiydiler biri bir başta biri diğer başta salonun bir köşesini küçük ormanım derdim birçok çiçeğin birleştiği bir mekandı nereye gitsem çiçek alırdık eşimde çok seviyordu
Eve boş gelmez hep çiçek getirirdi kimi vazoluk kimi saksılarda
Evet o gün misafirin dediği gibi cennetti sanki
Yemekten sonra başka akrabalara gitmek için hazırlandık büyük oğlum bir ara eve gelip akvaryuma bir şey koydu bizde çıktık
Akşamüzeri misafirleri arabaya bindirdim eşimle karşılaştık seni arıyordum dedi ne oldu ki, dedim bilmiyorum Rabia aradı kızım ağlıyordu ne var bilmem hemen eve gitsen benim işim var dedi
Eve geldim ki kızım ağlamaktan gözleri şişmiş evin oryasında bir leğen balıkları içine almış ama hepsi ölmüş.
Çıldırmak işten değildi oğlum ısıtıcı koymuş, ama ayar yapmamış veya bilememiş su çok ısınınca kızım fark etmiş balıklara bir şey oluyor çoğu ölmüş ama nasıl yapıp kurtaracağını bilememiş.
İşte inanmak istemedim ama nazar değdi balıklarıma yine balıklarım oldu ama o akvaryum bir daha eski haline gelmedi çiçeklerim bozuldu
Bir bir hepsi bitti. Artık canlı çiçeğim yok oysa hala çok seviyorum
Hep derim rabbim bir bahçecik vermedin de şöyle güller dikeyim çiçeklerim olsun rengarenk ne denir şükür buna da şükür
Rabbim insanı nazarlardan korusun.
AYŞE KARAN