Ey gündüzlerime güneş gibi doğan, gecelerimi iyilikleriyle hep aydınlatan vefa abidesi dost! Hep yanımda olacağını düşündüğüm için mutluyum ve acılarımı azalttığın için gönlümün sarayına kondurmuşum seni…

Bilir misin dost seninle ne günler yaşadık, ne afetler atlattık? Ama hiç yıkılmadık, sarsmadı bizi en büyük depremler bile. Umutlar biriktirdik eteklerimizde başkaları yakamozlar toplarken. Ve güldük önümüze çıkan engellere, çünkü biz beraber aştık tüm sarpa dağları.

Hatırlar mısın bir soru sormuştun bana, canından daha kıymetli var mı bu dünyada? Cevap bulamamıştım küçücük aklımla, ama düşündüm de dost! insanın canından daha kıymetli olan şey cananıymış ve o cananların insanlar içinde en kıymetlisi biricik dostlarıymış.

Arkadaşlarımız bir daldaki yapraklar gibi çoktur, dost! Günü gelince hepsi birer birer düşerler dalından. Ama gerçek dostluklar baki kalır, asla bitmez vefaları…

Şimdi düşünüyorum da kaç tanedir insanın dostları ya da kaç tanedir arkadaşları, her arkadaşı dost sanmayın yanılırsınız, ya da her dostu vefasız sanmayın. Mutlu zamanında çoktur, kişinin etrafında sevenler, asıl gerçeği insan kötü gününde anlar.Dostluklarınızın baki kalması dileğimle….

ASLI GÜNEY