Şiir yazmama orucundayım meselci...


Dört beş gün oldu, tek bir mısra karalamadığım. Böyle iyi miyim? Böyle rahat mıyım? Böyle günlerim güllük gülistanlık içinde mi esiyor?


Hayır. Zorlanıyorum. Kendimi zor engelliyorum. Alışkın değilim şiirsiz takılmaya. Özelliğim değildir şiire ’’dur’’ ya da ’’ne halin varsa gör’’ demek...


Ancak kendi selametim, kendi geleceğim, düşündüğüm noktam ve şairlik iddiam için bunu yapmaya mecburum. Mecburiyete bindi iş diyeyim yahut...


6 Mayıs 2012’ye dek susacağım şiire dair. Gelen ilham perilerini olgunlukla geri çevireceğim. Onlara ’kusura bakmayın’ diyeceğim. İnatlaşacağım. Sözüme sadık kalacağım. Sözümün eri olduğumda dizelerim kıymetlenecek daha çok. Demlenme sonra ne dediğin bilen kalemle karşılaşacaksın. Bunun bilincinde hareket ediyorum meselci...


Bazen böylesi kararlar alacağım. Hatalarımı görmem lazım. Nerede yanlışlara düştüğümü kendi gözlerimle görmeliyim. Şimdilik dinleneceğim. Şimdilik yazmaktan çok şiir okuyacağım...


Şiire değerimden orucumu devam edeceğim Allah’ın izniyle...