Benden başkasını sevebilirsin tabi. Bu senin en doğal hakkın, karışamam da; nasılsa bu senin hayatın..

Pamuk ellerinle tüylü ellerini tutabilirsin bir adamın, avuç içlerini gezdirebilirsin saçlarında, gözlerine bakarken hatta, kaybolabilirsin.. Bir daha göremeyebilirim seni, gidebilirsin ya da o götürebilir seni çok uzaklara..
Özleyebilirim seni, aldırma..

Kızamam da, bu ilişki uzun sürebilir; ciddileşebilir zamanla. Onu öpebilirsin mesela; o da seni öpebilir. Kalbim sıkışabilir o zaman, dudaklarını dudak uçlarında bulduğun bir anda, gözünü kapattığında.. İntihar etmeyi deneyebilirim belki..
Sinemaya gidebilirsiniz birlikte, hele de romantik bir filme. Şarkılar dinleyebilirsiniz beraber, ’bu bizim şarkımız olsun’ diyebilirsiniz hatta. Bir eliniz belinizde, diğeri de omzunuzda dansedebilirsiniz o şarkıda. Akşamları dışarı çıkıp yemekler yiyebilirsiniz şık lokantalarda. Hani seni götürmek istesem de götüremeyeceğim, paramın asla yetmeyeceği lokantalara.. Narin ellerinle ağzına kadar götürebilirsin bile yiyeceği lokmaları. Akşamları, şık giyinebilirsin hani, güzellik kraliçesi gibi. Ve bir gün evlenme teklifi edebilir o adam sana, sen de pahalı bir yüzüğün cazibesine kapılıp kabul edebilirsin..
Davetiyeniz gelmesin ama bana, lütfen.
Rica ederim..

Evlenebilirsin sonra, yani benden başkasıyla. Rüya gibi bir balayı falan, yani benim için rüya anlıyor musun?
Beraber gülebilirsiniz ben ağlarken, birlikte uyuyabilirsiniz ben sabahlarken.. Çocuğunuz olabilir mesela, yolda karşılaşırsak amca diyebilir bana.. Mutlu bir çift olabilirsiniz kısaca. Eviniz, aileniz, işiniz; her şey yolunda olabilir, evet..
Ama ben, ben de o zamana kadar ölmüş olurum değil mi?
Saydıklarımın bir kısmını yaşamadan daha, çünkü çok acıyor da..

Ahmet Kastancı