Kralın birinin çok sevdiği bir eşi varmış. Onu, canından bile esirgermiş. Kral, başka bir memlekete ziyarete gidecekmiş. Etrafında bulunan vezirleri ve diğer devlet erkânını toplayarak ziyarete giderken onlara:
“Bakın! Ben önemli bir yolculuğa çıkıyorum. Sakın ha sakın! Eşeğime çok iyi bakın. Eşeğime bir zarar gelmesini, hatta kılının incitilmesini dahi istemiyorum. Hele hele bana asla “Eşeğin öldü.” demeyin. Eşeğin öldü diyenin boynunu o saat vurdururum.” Demiş.
Etrafında bulunan devlet erkânı:
“Tamam, Haşmetli Kralım.” Derler.
Kral yolculuğa çıkmış. Kralın yolculuğu uzun sürmüştür. Bu esnada kralın eşeği de ölmüştür.
Vezirler ve diğer devlet erkânı toplanırlar ve derler ki:
“Eşeğin öldüğünü krala nasıl söyleyeceğiz? Kral hepimizin boynunu vurur.” derler.
Aralarında istişare ederler. İstişare sonucunda bu işi büyük vezirin yapması gerektiğine karar verirler. Büyük Vezir, boynunu bir o tarafa, bir bu tarafa büker etrafına bakar kendisinden başka da bu işi yapacakta yoktur.
Kral günün birinde ziyaretten döner. Büyük vezir ve devlet erkânı onu karşılar.
Kral atından iner inmez, Kralın ilk sorusu şu olur:
“Eşeğime ne oldu? Der.
Büyük Vezir başlar anlatmaya:
“Haşmetli Kralım! Sizin eşeğiniz var ya! Üç öğünlük yemini ikiye indirdi, daha yemedi. Üçüncü öğün bir şey yemedi.” Der.
Kral:
“Eeee!”
Büyük Vezir:
“Bir süre sonra bir öğün yem yedi, ikinci öğün yemedi.”
Kral:
“Eeee!”
Büyük Vezir:
“Yine Haşmetli Kralım! Bir süre sonra bir öğünü de bıraktı hiç yemedi. Yiyeceklerin en güzelini önüne koyduk, o yine yemedi.”
Kral:
“Eeee!”
Büyük Vezir:
“Sonra Haşmetli Kralım! Suyu bir öğün içti, diğer öğünlerde su içmedi.”
Kral:
“Eeee!”
Büyük Vezir:
“Haşmetli Kralım! Bir öğünlük suyu da içmedi günlerdir. Zaten yeme işini çoktan bitirmişti. Şimdi günlerdir, ne yem yiyor; ne de su içiyor.”
Kral:
“Desenize bizim eşek öldü.”
Büyük Vezir:
“Haşmetli Kıralım! Vallahi ben eşek öldü demedim, siz dediniz.” Der.
Böylece Büyük Vezir, hem kendinin hem de devlet erkânının boyunlarının vurulmasını engellemiştir.
26.03.2012
Sivas