Kötü adamlar var küçük kız. Hoyrat eller... Kalplere kadar uzanabilen... Seni götürebilirim istersen. Elma şekeri veririm. Çocuk çocuk bakarsın yine. Herkes unutsa da ağzındaki o şeker tadı hatırlatır sana bir çocuk olduğunu.


Şu kaldırımda oturan iki gencin görünümüne takılma sakın. Yoklarmış gibi geçelim önlerinden. O bira şişelerini devirmeden süzülelim. Bu saatte ne birası diye sorma bana. Çünkü ben de çok sordum böyle soruları kendime. Evirdim çevirdim kafamın içinde, tek bir yere yerleştiremedim.


Bu yüzden gel sen beni dinle, bir an önce gidelim buradan. Gençlerden biri de kız üstelik, demeden öfkemizi terimize katık ederek akıtıp atalım üzerimizden. "Ya şu adam?!.." diyeceksin şimdi. Tamam, ben de gördüm onu... Ve bu kez konuşma hakkını sonuna dek kullanabilirsin. Çünkü gerçekten garip ötesi bir durum bu... "Ulan dangalak..." diye nasıl çemkiriştir bu hepi topu basit bir cihaza. Kulağındaki o şey en büyük düşmanını saklıyor ardında sanki. "Lan sen adam olmayacak mısın? Ben sana dememiş miydim iki tane diye? Çabuk geri ver üçüncüsünü. Yoksa oraya gelir seni de iade ederim onunla birlikte?"


İki tane olan ne? Üç tane alan kim? Merak ediyorsun tabii. Ama sadece merakla kalsa iyi... O öfkeyi de yaşıyorsun şimdi. Ulanlar, dangalaklar dans ediyor zihnindeki taptaze toprağın üzerinde. Onları oradan çekip almam gerek müsaadenle. Kötü tohumlar karışmasın o güzel bahçeye.


Nasıl yapacağım, bilmiyorum ama bu kirli yerden bir şekilde uzak tutacağım seni. Evim az ötede de olsa dert değil... Çünkü bir kapı eğer istersen gerçek bir kapı olabilir. Onu kapadığında, öte yandasındır artık. Kaldırımdaki bira içen kıza iki adım uzakta da olsan farklı bir zamanı yaşarsın onunla. Herkesin ve herşeyin gerçek kimliğine döndüğü bir zamandır o... Genç kızların genç kız gibi olduğu...