Ben seni seviyorum.

Arabalar geçiyor...
Yolun kenarındayım, renkleri hep aynı. Modelleri de öyle, senden gayrı tüm insanlar gibi.
Karşıya geçiyorum sağa sola bakmadan, ben sana bakıyorum.

Hoş hep sana bakıyorum, yada baktığım her yerde sen varsın veya ben üşüttüm kafayı.
Sen üşüme aman, bil ki kafamda da sen varsın.

Nerede kalmıştım ?

Karşıdan karşıya geçiyorum, bir aracın fren sesi ile irkiliyor kaldırımdaki bir hanım, bende onun feryadına uyanıyorum, daldığım gözlerinden.

Sarı renkli ticari plakalı aracın kapısı açılıyor, trafik karışıyor bir anda, bütün araçlar ticarimi, hepsimi sarı diye geçirecekken aklımdan, adamın sorusunun sert ve şiddet içeren ses tonu ile karşılaşıyorum.

- Ne yapıyorsun lan !!! (aslında ulan denilmesi lazım ama ... neyse)
- Ben ; "Seviyorum" diyorum.

S....git diyor.
Gidiyorum....

Neden kızdığına bir anlam vermek bile istemiyorum. Seni sevdiğim için mi kızdı yoksa.
Allah bilir seni bilen biri. Ayıp odlumu ki adama, pat diye seviyorum denir mi? Eşeklik bendeki.

Geçenlerde de buna benzer bir şeyle karşılaştım ama, unuttum.
Aklıma geldi ne zamandan beridir demedim sana söyleyeyim de üzerimde kalmasın; " Ben seni seviyorum."

Şu çeşme vardı ya, yazın buz gibi, kışın tam içilecek kıvamda olan. Ya hani parkın oradaki. Hatırlamadın değil mi ?
Dur şimdi hatırlayacaksın;
Hani siz ailecek pikniğe gitmiştiniz bir gün. Sen su doldurmak için yanlarından ayrılmıştın. Daha doğrusu onlar göndermişler seni. Ben yalnız zannetmiştim de, ne bileyim sülalenin senle beraber geldiğini.
Karga tulumda sokmuşlardı yalağın içine. Yazın ortasında o kadar soğuk su olur mu canım.
Ha işte o çeşme.

O çeşme demişken geldi aklıma, "Ben seni seviyorum"

Bil diye söyledim, üstümde kalmasın diye. Ama hep kalıyor.

Bak yine karıştı trafik. Gene o taksi, yahu hepsimi sarı olur bu arabaların. Ya bu adamda seni tanıyorsa, ne cevap vereceğim şimdi ?