Sayın Hocam,
Şu orta bölüm ,beni perişan etti. Bir yanda fırsatçılar . öbür yanda saf ve temiz Paşazademiz.
Gerçek hayatta da ,bazen , öyle pırlantalar , çamurun tam göbeğine düşer de , onlara zerre kadar , pislik bulaşmaz. Hayat, ne zor be Hocam. İstanbul cehenneminde, tek başınıza, işsiz, parasız kalacaksınız ve kadınınız yok ,dostunuz yok, eviniz yok (neyse ki , ev bulabildi) insan ne yapabilir, nereden tutunabilir ,hayatın ucuna. Evde ,çocuklara, bazen de,kendimize ,yemek bile beğendiremiyoruz. Hatta ,o kravat ,bu takımla olmadı, ayakkabının tabanı kalın, pantolonun, ütüsü bozulmuş ,gibi bin tana de, şikayetle.
Ağır bir yaralanma ile, dört aya yakın , hastanede yattım. Bunun, otuz altı günü ,komada geçti.,
Uyandığımda, karyolaya bağlıydım ve kollarımdan hiç çıkartmadıkları ,ikişerden dört serum la, iki ay daha , yaşadım. Kakamı, küveze yapmaktan ,ne kadar utanıyordum.bilseniz Ya da, hemşirenin, bana çiş yaptırmasından. Ağzıma iki buçuk ay sonra ,ilk lokmayı koyduklarında çok sevinmiş ,ama on gün yediğim her şeyi çıkartmıştım.Yataktan çıkmama müsade etmiyorlardı . Kaçak olarak, tuvalete gittiğimde ,koltuk değneğim kaydı ve tuvalete düşüp, orada kaldım.
Bu yüzden , hayatın bu zor ve dayanılmaz anlarının, her kesin başına birkaç dakikada gelebileceğini ,biliyor ve bazen kötüyü , çok kötüyü de görmemiz, en azından ibretle anlatılanlardan ders almamız gerektiğine inanıyorum.
Ders kitabınızın ,bitmemesini ,çok öğrenci yetiştirmesini , insanlara dünyanın bir çizgi üzerinde ,yaşayanlarının olduğu gibi, çizginin altında d, yaşamın sürdüğünü anlatmasını diliyorum.
Tabi, bu kader çizgisinin, bazen ters yüz olduğunu da, hiç unutmamak gerektiğini de.
TEŞEKKÜR VE SAYGILARIMLA.
,

kukurikuu tarafından 3/10/2012 3:21:05 AM zamanında düzenlenmiştir.