Yıl iki bin on iki.
Yaşam her gün biraz daha sanal hale geliyor. Her şey gibi ilişkilerde sanal hale geliyor. Şeffaflık kayboldu. Herkes oynuyor. Herkes farklı görünmeye çalışıyor. Doğal görünmek avam oldu.

Yıl 2012.
Her şey hızla değişiyor. Değişmeyen tek şey değişim kanundur tezi acımasızca işliyor. Yalnızlık doğal hale geldi. Oysa ben bunu kabul etmiyorum. Sen varsan herkes var. Sen iyi isen herkes iyi. Her insanın ölümü kendi kıyameti oldu. Ölmüş bir insanın yakınları cenazeye omuz verecek insan bulamıyor. Bazan gizlice adam tutanları da duyduk.

Yıl 2012
Mustafaları özlüyorum.

Yıl 2012
Kendine aşık olmaktan insanlar karşı cinse aşık olmayı unuttu. Sevgililer günü sadece yılda bir kez kutlanıyor. Boşanmalar evlenmelerle başa baş. Çocuklar babalarını para ağacı annelerini hizmet aracı olarak görüyor.

Yıl 2012
Artık aileler tek çocuklu. Oysa azınlıklar ve etnik diğer toplulukla hızla ürüyor. Yakında kendi vatanımızda hem dinen hem ırken azınlık duruma düşeceğiz.

Yıl 2012.
Ben vatanımı seviyorum. Ve bu hallerine çok üzülüyorum. Aynı kaygıda ve düşüncede olanları "Yıl 2012" başlığı altında düşüncelerini paylaşmasını bekliyorum