Çok samimi iki aile vardır. Ailelerden birinin dünyalar tatlısı ismi Hayrunnisa olan bir kızı vardır. Küçük kız, henüz ilköğretim birinci sınıfa gitmektedir. Bu küçük Hanımefendi adeta bu iki ailenin elinde büyümüştür.
Küçük Hayrunnisa, komşularını anne ve babaları gibi sevmektedir. Samimi olan ailelerden biri diğerini ziyarete gider.
Misafirler geldi mi yine küçük hanım şımarmaya başlar. Adeta sevgisini sevdiklerine böyle göstermek ister. Nede olsa o çocuktur. Oynayacak, koşacak, zıplayacak; kısaca çocukluğunu yaşayacaktı. Hayrunnisa, oradan oraya koşup durmaktadır.
Hayrunnisa, gelen misafirlerle konuşarak, oradan oraya zıplayarak ve kucaklarına atlayarak rahatsız etmektedir.
Nisanın babası:
“Kızım, misafirlerimizi niçin rahatsız ediyorsun? Bırak onları rahat otursunlar.” Der.
Küçük Hanımefendi büyük bir heyecanla babasına dönerek:
“Babacığım! Onlar sanki misafir mi? Onlar bizim tanıdığımız, onalar bizim tanıdığımız…” der.
Küçük kızın bu harika cevabına sevinen misafirler, Küçük Hanımı bağırlarına daha da sıkı basarlar.
18.02.2012
Akdağmadeni