Büyük kayalar devrilmişti üzerime,elim ayağım hatta yüreğim bu büyük çığın altında kalmış, nereye gideceğim,ya da ne tarafa koşacağım…
Kim tutacak yaralı ellerimden veya kanayan yüreğimden…
Ben Van kadınıyım, iri yeşil gözlerim, hiç bitmeyen çileli yarınlarım var…
Ben Van kadınıyım,sıra sıra dertlerim,irili ufaklı yavrularım var…
Ben Van kadınıyım, erkeğimin ardında, dış kapının yordamındayım…
Ben Van kadınıyım, yediğim dayakları yüzümde, ağzımda zehiri su diye taşırım…
Ben Van kadınıyım, çilem bitmez, kumamla paylaşırım dertleri…
Ben Van kadınıyım, isterse kocam alır beni yanına, isterse atar yarın akşama…
Ve ben kadınıyım…
Bu büyük depremi her an içimde taşıyan benim, sanmasın ki kimse ben bu depremde yıkıldım, ne yaşadığım çadır, ne bu soğuk hava beni yıldırır…
Ne zemheri günlerinde, yeşile çalar bahar renkleri verdik erimize…
Ne zindan diplerinde, sevgiliye gül olduk gonca gonca…
Bunlar değil yıldıran kadını, bunlar değil kollarımızı bağlayan…
Yavrumun sıcak teni memede, erimin sıcak sesi yanımda, yarınlarımın umut sesi kulaklarımda olsun yeter direncime…
Şehirli kadınlar sana seslenişim, ben burda senin diğer yarınım, unutma…
Şehirli arkadaş sana söylüyorum, sensin benim hakkımı arayacak olan kuru, sıcak yatağında yatarken…
Şehirli kardeşim dinle yediğim dayağın hesabını sen soracaksın, senin yerine bu çileyi çekerken burada…
Şehirli bacım unutma sen son model arabalarda gezerken, senin yerine doğum sancıları çeken benim…
Şehirli yeğenim sen ballı sütler içirirken çocuğuna, suyu yağan kardan emdiğimizi unutma…
Şehirli yavrum, sabah kahvaltısında beğenmediğiniz zeytini atarken çöpe, çekirdeğine hasret kaldığımızı unutma…
Şehirli ablam sen büyüksün ayılsın etrafındaki bunca kadın,kız-kızan…Versinler elele,
Yarınlara küçük çocuk gelinler değil, yarınlara dimdik duran yiğit kadınlar,
Yarınlara cehalet değil, zehir gibi sevgiyle yetişen kadınlar,
Yarınlara karanlık zihniyetler değil, yavrularını güvenle yetiştirecek insanlar yetiştirsinler…
Bitsin iç yangınlarımız, bu deprem bizi getirsin bir araya, kime kalır başka bu yaşlı dünya, kim çeker kahrını senden, benden başka…
Ben burada bu depremin yarasını sararken, sen bunları bana borçlusun ŞEHİRLİ ABLAM UNUTMA…
d.SOYSAL