Ne çok isterdim bir sabah kalkıp seni unutmuş olarak uyanmayı.Evet ya ilk defa, sen gönlüme düştüğünden bu yana seni unutmak istiyorum.Nasıl zor geldim bu uçurumun kenarına bilemessin.Çünkü bir milattın sen öncesi ve sonrası diye adlandırdığım.Hayatımı, kalbimi ikiye ayırdığım.Zaman denen gerçek senin yörüngende idi. Güneş senin için doğar senin için batardı.. işte böyle birşeydin sen.Böyle bir uyanıştı bu sabah ve kendimin bile hayretle karşıladığı bir sevdanın intiharı gibi ,bir emir gibi geldi bu duygu bana.Önce ürktüm, korktum seni unutmaktan.! gayri ihtiyari bir refleksle itttim bu düşünceyi beynimden kalbime döndüm şu işe bir el at der gibi.VE beni en çok şaşırtan kalbimin beynime uyumuydu ilk defa aynı fikirdeydi bu ikisi. Biliyorsun usancım senden deyil ve tertemiz sevgimden de bıkmadım.Bir ömür taşımaya hatta ölümden öteye taşımaya gönüllüyüm.Ancak bir sevdayı en çok yaralayan onun kıymetini bilememek gibi bir talihsizlik vardı ortada.Bilemiyorum bu da bir nevi karşılık beklemek olabilir miydi? Benim istediğim bu sevdayı hissetmen deyildi, belki alamayabilirdi yüreğin bu ufuksuz ummanı ama en azından biraz kıymet verseydin.Ne dersin çok şey mi istiyorum.
Şimdi bir sevda var aşk pazarında sahibinden satılık, senden almak vakti geldi eğer mümkünse emaneti sahibine iade et...