Sakın o hataya düşme, bak bana defalarca aynı hatayı yapmış birisi var karşında. Sevdim yandım,
sevdim yarım kaldım,
sevdim parçalandım,
sevdim yaranamadım.

Sakın sevme…!
İnsanı bakar kör eden yegane şey sevgidir. Baktığın her şey sana tozpembe görünür. Dinlediğin bütün aşk şarkıları huzur verir, her şey ama her şeyden tat alırsın. Öyle sevinçle dolarsın ki; için içine sığmaz, hep onunla olmak istersin. Ömrünü yanında harcamak, son nefesine kadar beraber olmak ve hayatının dizlerinde son bulmasını istersin.

Her sevincini, mutluluğunu, üzüntünü ve kederlerini onunla paylaşmak istersin. Hastalıkta ve sağlıkta, iyi günde ve kötü günde hep onunla olmak istersin. Hasta olduğunda sana bakmasını ya da hastalanınca ona bakmayı, bir dilim ekmeği bir bardak suyu bölüşmek istersin. Onunla dört mevsimi bahar gibi yaşarsın. Ne kış üşütür ne de yaz yakar bedenini, her daim kuşlar öter etrafında kelebekler uçuşur yürüdüğün yollardaki çiçeklerin üzerlerinde.

Güle kavuşamayan bülbül için üzülür, boşanan eşlere ya da ayrılan sevgililere anlam veremezsin. Sevmek o kadar kolay gelir ki sana, sevginin olduğu bir dünyada yaşadığın için nefretten uzak olduğunu sanırsın. Bu yüzden ayrılıklar sana hep gereksiz gelir. Demiş ya şair ayrılıklarda sevdaya dâhildir. Tadıncaya kadar bilemezsin, çünkü sen o dönemlerde madalyonun hep senden taraf olan yüzüne bakıyor ve yaşadığın güzelliklerin tadını çıkarıyor oluyorsun. Belki kendini rüyada zannedip uyanmamak için dualar edeceksin, belki de öldüğünü, cennette olduğunu düşüneceksin.

Sonra bir sabah; sol tarafında tarif edilemez bir acı, yüreğin sökülmüşçesine bir sızı ile uyanacaksın. O güne kadar dalıp çıktığın rüyalarının sonuncusu olacak, çünkü bir daha uyuyamayacaksın. Çok deneyeceksin, bir daha uyursam aynı rüyayı görürüm düşüncesiyle başını yastığa gömeceksin ama nafile, yatak batacak her tarafına, ne yatabilecek ne de uyuyabileceksin.

O dinlerken huzur bulduğun şarkılar gizledikleri hüzünleri kusacaklar sana, artık ne yediklerinden ne de içtiklerinden tat alamayacaksın. Yine tek bir mevsim olacak hayatında ama bu defa bahar değil kış yaşayacaksın. Ne kuşlar ötecek çevrende, ne yürüdüğün çamurlu yollarda çiçek olacak ne de kelebekler uçuşacak. Anlamını yitirecek dünya, yaşadığın sevgi dünyası karanlığa gömülecek. Bir zamanlar ayrılanlara üzüldüğün yerlerde el ele dolaşanları görüp hayranlıkla seyredeceksin. Bülbülün güle kavuşamaması daha bir hüzün verecek sana.

Hayallerinin bile rengi solar bir zaman sonra, o hep yanında olmak için, dizinde ölmek için, hastalık ve sağlık için, iyi gün kötü gün için, bir ekmeği bir bardak suyu paylaşacağın sevdiğin için kurduğun hayaller var ya artık tozpembe değil, katran karasına dönüşür. İşte o zaman madalyonun arkasını görürsün. Sakın kendini küçük görme, acınacak halde olduğunu düşünme. Yüreğin yara almış olsa da bu derdin seni öldüreceğini sanma, hele canına kıymaya sakın kalkma. Sen varlığından hiçbir şey kaybetmezsin tersine yüreğindeki yarayı tuzla terbiye edip daha da olgunlaşırsın. Belki kırılmış olursun hayatın anlamsızlaşır, bir boşluğa düşersin, bütün duyguların uyuşur.

Ama kaybettiğini, hiçbir şeyin eskisi gibi olamayacağını sakın düşünme.
Say ki, bir hastalığa yakalandın, geçecek, kurtulacaksın. Erken kurtulursan bu hastalıktan sen de tam sevmemişsin demektir. Ama yok uzun süre kurtulamıyorsan, bu sevgi sana bir şeyler öğretmiş demektir,sen duygu insanısın ve şair olma yolunda emin adımlarla ilerliyorsun,en kötüsü şair olursun.

Bir gün bu söylediklerim başından geçerse, akıl almak için değil dertleşmek için gel bana. Sana akıl veremem “kelin ilacı olsa” misali dermanı olsa kendim için kullanırım. Varsa bile ben bilmiyorum. Ama derdine ortak olurum, dostlar böyle günler için değil midir? Bak mesela ben sana dost nasihati diye anlattım derdimi.
Sevme dedim ya sana adım gibi eminim seveceksin. Sende yanacak, parçalanacaksın. Gün gelecek aynı yerde benim sana anlattığımı sen de başka dostuna anlatacaksın. Çünkü doğanın kanunu var, her insan illaki sevecek ve her seven insan sevdiği gibi de ayrılacak er ya da geç. Önüne geçemezsin, kendine itiraf edemesen de yüreğin en az birisi için ritmini değiştirecek. Mutlaka bu söylediklerime muhatap olacak hatta hak vereceksin.

İşte o zaman gel bana, bulamam diye korkma, ben hep buralarda olacağım. Beni bulamazsan seninle aynı hatayı yapan çok kişi bulabilirsin burada, yeter ki insanların gözlerindeki hüzünleri görebilecek kadar ayık ol…

08/02/2012 Erzincan


Adem Yıldırım