Derler ki, insan bir kez ölür yaşadıkça, ben milyon kere öldüm. Derler ki, insan bir kez sever hayatında, ben milyon kere sevdim... Aşkı ve sevdayı bu zamanın değer ve ölçüleriyle açıklamak o kadar zor, acı ve anlaşılmaz ki. O dünya kadar eski ilkel bir acıdır, yabanıl bir ağrıdır.

Gelir ve hiç beklenmedik bir anda destursuz içinizdeki gönül sarayına oturur. Sonra bir perde açılır ve yolculuk başlar. Bu yolculukta artık beklentiler, iş ve korkular yoktur. Aşkın kendi gerçekliği vardır. İnsan bir başka ışığa dönmüştür yönünü artık ve hiç bir şey görmez gözü aşktan başka...

Aşk ruhumuzu doyuma ulaştırmanın tek yoludur.. Aşkın yarını, dünü yoktur. Zaman hep içeri, yüreğe, derinlere doğru işlemeye başlar. Her göz göze geldiğimizde bir sıcaklık duygusu sarar içimizi, insan korkusuz olur, daha derinden anlamaya başlar hayatı, sevgiyi. Bilgeleşir insan, güzelleşir. Hiç bilmediği, tatmadığı sezgileriyle buluşur. Yükü çok ağır olsa da insanın kendiyle, yüreğiyle buluşmadır Aşk.

Bunlar olurken içiniz bir an üşüyecek belki ama mutlu olmanın yeğane kapısını da aralamış oluruz...

„Aşksız yaşam meyvesiz, gölgesiz ağaca benzer...“ diyor bir bilge...



Nuri CAN
www.nurican.com