Halktan birisi öne çıkar:

"Gelin, verin ellerinizi. Birlik günüdür! Gelin; kalkacak Atatürk yattığı yerden. Bakacak;
Bıraktığı noktadan; koyduğunuz virgüle, üç noktaya. Daha kaç adım gittik! Yazıklar olsun bize!.."

Hep birden:

"Yazıklar olsun bize."

Bir kadın gelir,yavaş yavaş sahneye:

"Dirilişin ön açılışı olmalı sahne. Her insan gibi öleceğimizi düşünerek oynamalı. Atatürk’ün
izinde! Dilimizin, dirliğimizin pası silinmeli. Irakta ulaşacağımız düzlük. En tez nasıl varılır?
Düşünerek bulunmalı.Somut ele almalıyız; halk,aydın,köylü,işçi! Soyut kavramlarla değil !.."

Bir erkek yaklaşır ynına; güçlü bir sesle:

"Tümümüz hazırız! Yürekler mi birleşecek, eller mi ? Hazırız! Çıkmaktan korkmuyoruz yükseklere! Aşağılardan tırmanmaya hazırız! Çınar ağacı yüksekler, çağlayanlar! Ahır
kokan dam evinde bizler! Ekin kokan ırgatta, kitap kokan bilgede biz! Cahilliğimize yorun
kötülüklerimizi,kırıklıklarımızı. Boşuna akıttık kanlarımızı! Uzaklardan verilen bir komutla öldürdük kardeşlerimizi ! "

Tümü birden:

"Dirilişe çıkarın bizi! Atatürk’e! Tez açın perdeleri! "

Bir ses:

Ata Türkiye’sinde, bir soluk, bir ses; aramasın geçmişi.."

Yavaş, yavaş yürürken sahnedekiler, birden hızlanır:

" Usul, usul yürümesi adımlar. Daha hızlı, daha hızlı!"

Tümü birden:

"İyi görsün gözler gerçeği. Bir bakışta sinmesin! Dağın, taşın yeri var!"

Bir kadın öne çıkar:

"İyi tutsun eller demokrasiyi! Herkesin bir yeri, yurdu yuvası, kenti-köyü var! Ayırtetmeden
okusun,kız, oğlan! Bir olsun sesler! Ana Türkiye’sinde! Tanrı bir! Türk bir!"

Hep birden:

"Böyle yükselinir medeniyet düzeyine. Kadın-erkek eşit!.."

Bir kadın ve bir erkek, bir ağızdan:

"Çağdaş,Atatürk sesinden! İleri, daha ileri! Örtülmesin yüzler!"

Öne doğru yürürler,yavaş,yavaş:

"Aşık saz çalsın. Ozan şiir okusun! Yazar özgür yazsın!"

Hep birden:

"Yazar özgür yazsın!"

Erkek ve kadın birlikte:

"Ankara gecelerinde uykusuz, durmaksızın çalışır,okur, düşünür. Tek başına değildir bilir..
Tüm halkı yüreğinde didinir!.."

Kadın:

" Gözünde geçit yapar doğulu-batılı tüm mehmetçikler. Mermi taşıyan kadınlar.Şehit olan
babalar! Ne için, kimin için,niçin varolduk? Düşünceli alnı daha geniş, daha ak! Uzun gece
lerden sonra pırıl pırıldır sabah.Geleceği güzel olmalı bu halkın,mut olmalı; yaşamaya değer.

Erkek:

"Ölüp,öüp dirilen bu halk,yaşamayı öğrenmeli! Ne çok aylar çıkacak çıkacak kimbilir gecele
rde.. Barış tohumlarını ekmeli! Geceler yıldızsız!.."

Kadın:

Dostları gitmiştir. Bir o sabaha karşı, gözleri açık..Bey, paşa çağı geçmiştir beyler! Her gelen yeni gün, yeni bir çağın başlangıcı!"

10 11 1980

Devam edecek.

Bu bölümü,1980 tarihli ilk bölümleri yazdığım, iki yaşındaki kızımın ilk çizgileri arasındaki
şiirlerden derledim. Aynı sarı bakkal defterinden. Olanaksızlıklara karşın yılmadan yazılmış
yazılar,bebek çizgileri,şekilleri arasındaki Atatürk şiirlerimden..

14 2 2012 / Nazik Gülünay