8
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
773
Okunma

O değil de;
Tam konsantre olmaya çalışıyorum, aklıma deterjan geliyor geldiğiyle de kalmıyor kokusu burnuma geliyor. Neden dersiniz?
Üst katta oturan kadın topuklu ayakkabılarını kafama vururcasına merdiven çıkıyor. İnsanda ne deterjan ne konsantre kalıyor.
Bigün üşenmesem kalkıp kapıyı açıp soracağım, ’özellikle mi yapıyorsun’ diye...
O değil de;
’Ev alma komşu al’ demişler. Bu durumda benim durumum çok vahim. Ne ev ne komşu.
O çocuk sürekli ağlıyor, annesi bir kere Allah rızası için ’neden ağlıyorsun?’ diye çocuğun sıkıntısını anlamaya çalışmıyor. Çocuk kendini ifade edebilmenin başka yolunu bilmediğinden dikkat çekmek için huysuzlukta sınır tanımıyor.
Gece ağlama sesiyle uyuyorum sabah ağlama sesiyle uyanıyorum. Saatten bile daha garantili. Hiç şaşmaz... durmaz...
O değil de;
Çocuk yetiştirmek gerçekten büyük zanaat. Onu kırmadan incitmeden özveriyle sevgiyle büyütmek... eğitmek...
Heryerde ürkütecek boyutta bir sevgisizlik hakim. Yaşanan her türlü olumsuzluğun baş kahramanı sevgisizlik.
İnsan severse gözünden sakınır.
O değil de;
’bu ne sevgi ah bu ne ızdırap/zavallı kalbim ne kadar harap’
O değil de;
İyi bayramlar.