Geçmişi düşünüp bazı anıları unutmak mümkün mü
Hele de çocuğun var sa.Neler yaşamıyorsun ki,
Kızım henüz iki yaşlarındaydı. Gün içinde oyalansın diye nohut koymuştum.çok seviyor ve yiyebiliyordu.
Öğle uykusuna yattı uyudu uyandı.Akşam üzeri babasını abisini gülerek karşıladı.Sevinçle sarıldı.
Ne oldu nasıl oldu anlamadık ağlamaya başladı.
Burnundan da kan geldi. hemen kucakladım burnuna baktım ki ne göreyim kocaman bir şey,eyvah kızın burnu kırıldı dedim.
Nasıl dedi eşim ver bakayım.
Baksana çarpınca oldu gündüz bir şey yoktu.
Eşim dikkatli inceledi başladı gülmeğe.
Niye gülüyorsun ben utanmasam ağlayacağım
Yok dedi baksana buna.
Burnunun içinde hareket ediyor. Döndürünce nohut’un ucu göründü.
İnanmıyorum burnuna nohut mu soktun sen. Şimdiye kadar hiç yapmamıştı nerden esti ki,
Hepimiz gülmeye başladık. Gülüyoruz ama nohut şişmiş dönüyor çıkmıyor neler yaptıksa çıkaramadık.burnunun içi iyice tahriş oldu.
O gece eşim yola çıkacak iki üç gün yok sinirden gülsem mi ağlasam mı.
Ne yapacağız dedim
Hazırla doktora götüreceğim zaman geçiyor. Alıp gitti çok sürmedi gidip gelmesi.
Ne oldu dedim.
Hiç şu nohut’u iyi sakla kaç para biliyor musun.
Nasıl yani dedim
Hiç doktor nesi var dedi burnu kanadı dedim baktı aletle açınca nohut düştü.
A derdiniz buymuş deyip verdi bana.
Borcumuz deyince normal vizite parası istemiş.
Verdin mi dedim
evet aldı dedi.
İnanamadım bir muayene etseydi nerde
O günün en pahalı doktoruymuş meğer biz yeniydik burada hiçbir doktor tanımıyorduk rast gele kulak burun diye gitmiş eşim.
Neyse çıkacak varmış dedik.Önce sağlık dedim ama çok üzülmüştüm birazcık dikkatsizliğim sebep ti ve verilen para canımı yakmıştı hiçbir emek sarf etmeden alınan paraydı çünkü
Sesimizi ev sahibi duymuş neler oluyor diye geldi.
Anlattık durumu
Ah dedi o adam öyle vijdan sız ve acımasızdır ki bir zaman fakir bir adam çocuğunu getirmiş sizin gibi çocuk burnuna nohut koymuş çıkarmış nohut’u para deyince adamcağız o kadar param yok ki benim nerden bulacağım deyince çıkardığı nohut’u tekrar geri koymuş parayı bul getir çıkarayım demiş.
Öyle üzüldümdü ki
Rabbim insanı merhametli insanlarla karşılaştırsın
İşte yıllar geçti aradan o günü hiç unutamam,
AYŞE KARAN