Geçen günlerde Eskişehir’e kar yağdı dostlar bilirsiniz..
Aklıma düştü birden.Aşk dedim kendi kendime ne çok benziyor kar yağışına..
İlk kar tanesi düşer ya yere, hani onu ilk görüşün gibi.Devamı gelsin istersin ya hep onun yanında olmayı istemek gibi.Kar yağar hava yumuşar ya içine doğan huzur gibi.Sonra çıkarsın sokağa arkadaşlarınla kar topu oynarsın, onunla yan yana gibi mutlu.Hani gece biter eve girersin biraz yorgunsundur, sevgilinle ettiğin ilk kavga gibi bitkin haldesindir.
Hani durur ya kar yağışı, karlar erimeye başlar, o huzur veren beyazlık caddelerden sokaklardan silinmeye başlar.O da ilişkinin son demleri gibi gördükçe üzülür, ne yapacağını bilemezsin.
Erir karlar gider ya beyazlık.Her yer çamura bulanır, ayağını bastığın her nokta canını sıkar.Her attığın adım üzerini kirletir, tam çıkarsın kaldırımın temiz yerine karşına bakarsın yine çamur yine bataklık.İşte aynı aşk gibi bitince karşındaki sevda, batarsın.O huzur gider hayatından arkasında hüzün bırakır.Belki bir gün önce el ele gezdiğin yerler zindan olur.Her adım atışında aklına o gelir.Tam artık yok derken çıkar karşına bir anda.Görürsün, canın acır, kalbin sıkışır.Devamını siz benden iyi bilirsiniz arkadaşlar..
Burak AGİÇ.