Her yıl binlerce gencin kazanmak için birbiriyle yarıştığı, en az bir yıl yılını hiç ettiği bir bölüme istemeye istemeye gitmek Allah’a isyan olur mu bilmiyorum. Olma ihtimali olduğu için sevmesemde bu bölümü sahiplenip hakkını vermek niyetindeyim. Ama sahiplenme konusunda çok sıkıntılar çekeceğim aşikar. Yıllarca batı dünyasına karşı savaş vermiş, Cihad etmiş bir milletin evladı olarak Roma-Cermen kökenli İsviçreden devşirilmiş bir Medeni Hukuku sevmemi, kabullenmemi kendimden bekliyemiyorum. Tabiki yanlış anlaşılmak istemem başka bir bölüme gitseydim bile amacım adalet olacaktı.Sanmayın ki bu çocuk hukuka karşı kurallara karşı.Hayır ben bize öğretilmeye çalışılan şeylere karşıyım. Roma İmparatorluğuna yıllar boyunca korku salan Atilla’nın Doğu Romanın devamı olan Bizansı yıkan Fatih Sultan Mehmed’in soyundan gelen bir birey olarak ve yaklaşık 1000 yıl İslam Hukukuyla yönetilmiş bu topraklarda Fıkıh dersleri yerine Roma Hukuku dersi görmek bana çok tuhaf geliyor. Sanırım emperyalizm denilen şey bu.Ama asıl acı olan şey bunu kabullenmiş olmamız. İslam hukuku, Şeriat, Fıkıh dediğimizde insanların bizi öcü gibi görmeleri ama Roma Hukuku öğrenmeyi bilgelik saymaları. İşte acı olan bu. Oysa kendi benliğini yitirmiş bir bilge ben hiç görmedim.


Birde hukuktan ayrı bir şekilde eğitim sistemini ele almak gerekli.İnsanın kendini geliştirmekte zorlandığı, dersin derste anlaşılmadığı sınavlardan önce öğrencilerin kendi çabalarıyla öğrendiği bilgiler. Ve sonra tekrar unuttukları... George Bernard Shaw’ın sevdiğim bir sözü vardır ’Çocukluğumdan beri, okula gitmek için eğitimime ara veriyorum.’ diye. Bu söz gerçeği bize net bir şekilde söylemiş. Evet ben ve okuyan milyonlarca insan okula gittiğimiz için eğitim hayatımıza ara verdik. Kendimizi istediğimiz bir şekilde eğitemedik, geliştiremedik. Sırf önü açık diye ya da bir yıl daha beklemeyeyim insanlara mahcup olmayayım diye bir bölüme gittik (Ben istediğim yerlere ilerde iş bulunmaz diye gitmedim daha doğrusu gidemedim). Sevmediğimiz dersleri sırf mezun olalım, bir miktar para kazanalım diye geceler boyu çalıştık. Oysa ölümlü dünyada sevmediğimiz şeyleri para uğruna ya da başkaları ne der diye yapmak en büyük hatadır. Bana bakmayın ben hayallerimi Hukuk Mezunu olunca da yapabilirim. Benim ki biraz hayallerim uğruna feda ettiğim bir 4 yıl belki daha fazla.Gerçi kim garanti verebilir mezun olmadan ölmeyeceğimizi. Ben de kendimi kandırıyorum demek ki. Neyse konumuza geri dönersek final zamanı gördüğüm öğrenci manzaraları komik olduğu kadar kaygı vericide.Ne uğruna harcanıyor bu zamanlar ne uğruna başka şeyler düşünmeleri yerine bu saçma sapan dersleri düşünüyor bu beyinler demeden edemiyorum.

Neyse bu konununda sonuna gelelim. Vaktinizi daha fazla çalmak istemiyorum. Üniversiteye başladığım bu yıl izlenimlerimi, kaygılarımı, şikayetlerimi, fikirlerimi ve bu duygular arasına düşünüp anlayın diye iyice sıkıştırdığım öğütlerimi yazdım. Öleceğiniz bir dünyada inançlarınızı, benliğinizi, hayallerinizi ve kendinizi para uğruna, rahat yaşam uğruna, ’toplumun tepkisi ne olur’ uğruna satmayın, bu ne kadar sahip olduğunuzun belli olmadığı zamanınızı boşa harcamayın. Ve son olarak okul için eğitiminize ara vermeyin.



Saygılarımla

Ahmet BAYRAM