“Güne nasıl başlarsan öyle biter” diye bir söz var. Ankara’nın sisli bir sabahında, güneşi göremesem de içime aydınlığı vuran ışıl ışıl hayaliyle güne merhaba dedim.

Elimdeki çay bardağının ışıltısı eşlik etti muhayyel güneş ışığına. Cümle kötü duygu ve düşünceleri derdest edip attım uçurumdan. Kendim de dahil olmak üzere bir affı umumî ilan ettim. Bana hıncı, kini olan kim varsa af ettim. Yunus’un
“ Adımız miskindir bizim
Düşmanımız kindir bizim
Biz kimseye kin tutmazız
Kamu âlem birdir bize” dizelerinin iksiri ile yıkadım ruhumu, arındırdım sinemi. Bu hâlette bardaktaki çay daha berrak göründü gözüme.

Huzurun kapısını nezaketle tıklatınca açıldı sonuna kadar. Destur deyip adım attım eşikten. Destursuz bağa girenlerden olmak istemedim. Huzur hanesinde yine Yunus’un;
“ Biz sevdik âşık olduk
Sevildik maşuk olduk
Her dem yeni doğarız
Bizden kim usanası” dizeleri düştü yadıma. Gözlerim ışıdı, içim aydınlandı bir kat daha. Şairi hayırla andım. Mutlandım ,umutlandım. Bugünlerde ne kadar da ihtiyacımız var Yunus’a Mevlana’ya ve onların öğretilerine.

Yunus’un ve Mevlana’nın penceresinden bakınca sisli Ankara sabahı ışıl ışıl oldu. Yamaçlarına kanatlarında umut işli melekler indi. Şükür bu duygularla bir güne daha merhaba dedim …
“Her dem yeni doğarız/ Bizden kim usanası.”
Ankara, 28.12.2011 İ.K