Yorgunum yine.Biraz karmaşık biz kendimizle ilgili yaşamın izlerini de bu kadar çabuk siliyoruz.Doğrusu siliniyor.1992 bu kadar uzak mı? Bana beklide yoğun yaşam zorlu hayat şartlarının sonucu bunlar.bunları neden söylüyorsun derseniz.Düz yazılara bakayım dedim toparlayayım .Sürekli yazardım mektup türünde.Abartmışın diyebilirsiniz yine de gerçek benim özel mektuplarım bile iki nüshadır.Artık mektup kalmadı mektup yazacak kimsede.
Elime bir mektubum geçti .Acaba gönderdim mi?Diye düşünürken ,O mektup karalamalarının arasına yerleştirilmiş imzalı bir şiir.Çok güzel bir şiir ‘ŞAŞKINA DÖNDÜK’ Zeki uluruh ait ve şiiri eklenmiş bir not şairin 12 basılı kitabı basılmıştır.Bazı ünlü şarkıların sözleri Zeki ulunuh ‘aittir.Ne var bunda diyenler olabilir de ben ne zaman karşılaştım.Adıma imzalanmış bu tek sayfada olsa bu şiiri aldım.Sonra gönderip göndermediğimi bilmediğim bu mektubu yazmışım.Bilgilerine yeni internetten baktım.Yaşıyor olmalı.O mektubu paylaşacağım sizlerle zaten konusu pınar ve su.
Merhaba, nasılsınız
Beni bilmem hatırladınız mı? Verdiğiniz telefon numarasından aradım sizi.Açan olmadı. Dedim ki kendi kendime mutlaka şöyle bir dolaşmaya çıktı.Adana’da değişik ve yoğun insanların farkına vardı .Hanım kızınız nasıl? Orada havalar nasıl ? Havaları da sorduğuma göre mektup mektuba benzedi
Ne demiştiniz siz ‘Su içmek için pınarın başında olmak gerek’ O günden sonra hep düşünüyorum.Pınar nerde? Orda mı? Burada mı? Veya başka türlü söyleyeyim.Kitap basıp basıp kitapların dağıtıtımı yapıldığı orda mı?Yoksa başka başka yerde mi? Peki pınar ordaysa neden insanlar kana kana içmiyorlar.Dahası içmek için çaba harcamıyorlar.Yoksa kimse susamamış mı? Ki insanoğlu berraklığından temizliğin ve o el değmemiş doğallığından emin olsa o pınardan susamamış olsa bile içer.Evet siz söyleyin pınar orda mı? Burada mı? Yoksa hiçbir yerde mi? Uzak bir hayal mi? İnsanlar için.Hayal. Bak bunu hiç sevmedim.Dahası inanmıyorum da.Yolu bilinmez(Veya bizim bilmediğimiz)Uzak yolun ardında.Sarp kayaların ardında kaybolmuş.Bir çorak gibi görünen toprağın içine sinmiş.Hep yeryüzüne çıkmak için çaba harcayan bir yerleri aşındıran,çıkacak bir kovuk bulduğunda biteviye akacak bu pınar var.Bir yerlerde .Bence orda değil.O pınarın yerini bulduğumda,ne kadar zor olsa da,gideceğim kana kana içeceğim
Ne diyorsunuz edebiyat mı parçalıyorum.Boş boş oturmaktansa edebiyat bile parçalamak güzel.Hayır hayır yaptığım edebiyat parçalamak değil. Ben pınarı arıyorum .Bulduğumda tüm insanları çağıracağım.Ben çağırmasam bile kendileri duyup gelecekler ellerinde ki kapları doldurup ulaşamayanlara götürecekler.
Neyse bırakalım bu konuyu .Benim keyfime göre bir pınar bulduğumda söz size haber vereceğim.Ben mi ne yapıyorum .Bırakmışım kendimi hayatın akışına.Yanlış rotaya girmemeye çalışarak.Kendimden prensiplerimden ödün vermeden.Tatlısı az acısı çok bir yaşam.Yine de gücenmeden,ve de yargılamadan hiç kimseyi.İçlerinde kalan zaman zaman yüzlerine yansıyan insanların o güzel yönlerini görüp sevinerek.Yaşıyorum işte.Çoğu zaman yaşadığımın bile farkına varmaksızın.Aklıma düştüğünde pınarı arıyorum.Bir avuç su almak için.Bana,insanlara.
Tükendiğimi yorulduğumu hissediyorum.O zaman uzaklardan bir ses duyuyorum.Su sesi.Diyorum ki bu ses aradığım pınardan geliyor.ha ulaştı ha ulaşacak.Güzel bir şeyler var
Bitmeyecek,
Selamlar
Jale Keskinkılıç
22-12-1992

Not.Yeni yılınızı en iyi dileklerimle kutlar sağlık mutluluk başarılar dilerim.

İşte böyle mektup ve hikayesi.Yorum isterseniz yoruldum.Yeni yazsam bu kadar yorulmazdım.

.Adres var gözüküyor yine de göndermiş miyim bilmem.Zaten pınar pınar deyip durmuşum.Sahi pınar nerede...