"BUGÜN OKULA GİDECEK MİYİM ANNE?"

Sabah 6:50 de uyandım.Lavoboda elimi yüzümü yıkıyordum.bi ses geldi arkamdan.Oğlumdu :)

- Bugün okula gidecekmiyim anne? diye sordu.

Kreşe yeni başlamıştı.Ama okuluna kreş dedirtmiyordu.Çünkü kreşe küçük çocuklar giderdi.Oysa benim oğlum 4 yaşında kocaman yüreği olan küçük adamdı :) Haftasonu ve hafta içi kavramını bilmediğinden pazartesi sabahı bana bu soruyu sormuştu büyük bi heyecanla.

- Evet oğlum gideceksin bugün kreşe dedim.
- Hayır kreş değil eğitim okulu dedi ciddi bir yüz ifadesiyle.
- Afedersin dedim.Yanlış söylemiş eğitim okulu tabi.Bende şimdi seni uyandırmaya gelecektim dedim.
- Ama ben kendi kendime uyandım dedi gururla.
Ve bir yandan da üzerindeki uyku tulumunu çıkarmaya çalışıyordu.
- Gözlüğümü takmayı unutmamalıyım dedi sonra.

Öyle büyük bir iştahla hazırlanıyordu ki onu izlemekten büyük keyif alıyordum.Gözlerinde hiç uyku mahmurluğu yoktu.Gideceksin okula deyince gözleri fal taşı gibi açılmış bütün heyecanını hazırlanmaya vermişti.Birlikte üzerini değiştirdik.Hemen ön odaya gidip camın önünde servisinin gelemsini beklemeye başladı. Gözünü yoldan hiç ayırmıyordu.Servisi kaçırıp okula gidememkten korkuyordu. Seni almadan gitmezler desem de bu onu tatmin etmiyordu tabii ki :)

Onun mutlu oğluğunu görmek ve hissetmek bana da dünyanın en büyük mutluluğunu veriyordu.Kreş yani eğitim okulu oğluma çoooooook iyi gelmişti.Kendi yaşıtlarıyla olmak,yeni şeyler keşfedip öğrenmek onu heyecanlandırıyordu.

Servis gelmişti.

- Hadi anne servis geldi çabuk diye bağırdı.

Koşar adımlarla indik merdivenlerden düşücek diye ödüm patlıyordu oysa onun korkusu servisi kaçırmaktı... Yetiştik.Oğlumu servisine bindirp arkasından el salladım. Ayrılmak zordu tabi ama akşam yeniden biraraya geleceğimizi bilerek beklemek umut vericiydi.

Akşam eve geldiğinde heyecanla okulda yaptıklarını anlatıyordu.Bugün ingilizce öğrenmişti :) öyle tatlı söleyişi vardı ki.Durup durup söylettim...

sister:kız kardeş
brother:erkek kardeş
family:aile
uncle:amca

Oğlum bu kelimeleri öğrenmişti o gün ve hergün büyük bi keyifle tekrar ediyoruz.Öyle mutlu oluyoki sorduğumda doğru cevap verin aferim deyip yanağına kocamaaaaaaaan bir öpücük kondurduğumda.Belki de sırf o öpücük için durmadan sormamı istiyo kerata :)

İşte böyle zaman zaman hüzünlü,zaman zaman huzur ve neşe dolu günler geçiriyorum oğlumla.Oğlumla ilgili yazılar yazmaya devam edeceğim size umarım okurken sıkılmazsınız çünkü ben yazarken çok keyif alıyorum...

Sevgi ve Saygılarımla!!!