- 3919 Okunma
- 10 Yorum
- 0 Beğeni
"BEN BABAMI ÖZLEDİM"
"BEN BABAMI ÖZLEDİM"
O sabah bu cümleyle uyanmıştım.Oğlum sabahın 6 buçuğunda yatağından kalkıp koynuma girmişti ve içini çekere "BEN BABAMI ÖZLEDİM" demişti. O an ne yapacağımı ne söyleyeceğimi bilemedim. Ağzımdan anlamsızca şu sözcükler dökülmüştü."Saat daha çok erken anneciğim biraz daha uyuyalım tamam mı?".Oğlum "Tamam anneciğim" dedi ve arkasını dönüp yattı. Hiç sesi çıkmıyordu ama ben uyumadığından emindim. Çünkü küçücük yüreğinde öyle büyük fırtınalr koparken uyuması imkansızdı...
O günden sonra hep şunu düşünür oldum;evliliklerin sona ermesi en çok da değil, aslında sadece ve sadece çocukların yüreğinde yaralar açıyordu.Hem de öyle büyük bi yara ki, küçücük bedenleri bu yarayı nasıl taşıyordu bilmiyordum....
Çünkü oğlum dırşardan bakıldığında öyle mutlu bir çocuk gibi görünüyordu ki;yani bu zamana kadar ben öyle sanıyordum. Meğer benim gibi çok başarılı bi şekilde saklamış yüreğindeki acısını. Bu küçücük yaşında maske takmayı ona da öğretmiş hayat...Ve belki de bunun sorumlusu bendim.
Bunca zmaan kendime hiç söylemediğim şeyi şimdi kendi kendime soruyorum.Acaba oğlumun mutluluğu için bu evliliği bitirmemelimiydim diye. Bu acıyı onun küçücük yüreğine yerleştirmeye hakkım yoktu...
Ben ne kadar bütün ilgimi,sevgimi, herşeyimi oğluma verdiysem de yetmemişim meğer.Oysa benim hayata tutnmamın tek sebebi oğlum.Acı olansa; oğlum "ben babamı özledim" derken,babasının bundan bi haber hayatına kaldığı yerden devam etmesiydi. O evlenmişti ve artık başka bi çocuğun babası olmuştu. Oysa ben evlensem de,oğlumun asla başak bi babası olmayacaktı.Kimse babasının yerini alamayacaktı.Bunu anlamıştım.
Ne kadar üzücü.Ben gecemi gündüzüme katıyordum oğlumun mutluluğu için. Ama oğlum babasını özlüyordu. Onun o küçücük yüreğine bu acıyı ben yerleştirmiştim. Babasından ben ayırmıştım oğlumu. Acaba mutsuz da olsam oğlumun mutluluğu için bu evcilik oyununa devam mı etmeliydim? Oysa bu güne kadar o kadar emindim ki doğru bir karar aldığımdan boşanmak konusunda. Şimdiyse kafam allak bullak. Günlerdir doğru dürüst uyuyamıyorum. Acaba büyüyünce oğlum benden nefretmi edecekti babasından boşandığım için.Bunları düşünmeden edemiyordum doğrusu ve oğlumu kaybetmekten korkuyorum...
Bu yüzden haddim olmayarak belkide,burdan ayrılmayı düşünenlere seslenmek istedim. Eğer ki çocuğunuz varsa bir kez değil, bin kez daha düşünün boşanma kararını almadan önce.Çücuğunuz için.Çünkü onun mutluluğu hiç birşeyle ölçülemez...
YORUMLAR
Bu yüzden haddim olmayarak belkide,burdan ayrılmayı düşünenlere seslenmek istedim. Eğer ki çocuğunuz varsa bir kez değil, bin kez daha düşünün boşanma kararını almadan önce.Çücuğunuz için.Çünkü onun mutluluğu hiç birşeyle ölçülemez...
yaşanmış ibret verici ve öğüt verici yazınızı kutlarım
rabbim hiçbir çocuğu babasız ve anasız bırakmasın.
Bir Babanın Dilinden
Baba olmak, dağ gibi
Baba olmak, gönlü saray gibi
Baba olmak, her derde şifa gibi
Baba olmak, bir rüya gibi
Baba olmak, değildir cismi
Baba olmak, değildir resmi
Duyulunca, evde ismi
Kucağına atlamal,ı çocukların her birisi
Baba rahmet
Baba merhamet
Baba aş, baba ekmek
Babaya düşer, çile çekmek
Baba koruyucu
Baba kollayıcı
Baba dert, baba acı
Baba tüm dertlerin tek ilacı
Baba huzur
Baba bereket
Baba eli nasırlı
Babanın kalbi yumuşak
değerli yazar;bende bir babayım çocuğundan ayrı yaşayan bir babayım;ama her ne sebeple olursa olsun
babaların kalbinde muhakkak evlatları için merhamet vardır.kız babasıyım gerisini siz düşünün lütfen.kesınlıkle doğru karar verdiğinizi düşünsem bile evladınız için iyice,ve yerinde bir karar veremediğinizi düşünüyorum.ilerde oluşabilecek tüm olumsuz davranışlarda anne çok suçlanacaktır.umarım üstesinden gelirsiniz.kaleminize sağlık....
Şiir Cadısı
game
yumuşak yorumlar yazmanızı isterdim;saygılarımla
Değerli Kardeşim.
İyi ki o dediğiniz evcilik oyununu sürdürmemişsiniz. O hatayı ben yaptım. Yedinci senesinde bitmesi gereken bir evliliği onsekiz sene daha ilave ederek yirmi beş sene daha devam ettirdim. Hem de o süre zarfında iki çocuk daha ekleyerek...Eğer o zaman boşanma kararı verip uygulasaydık şimdi sadece iki mutsuz çocuğumuz olacaktı. Oysa şimdi dört tane var. Dolayısıyla en doğru olanı yapmışsınız. Ya bir de bizim gibi yapsaydınız ne olacaktı?
Selam ve saygılarımla.
Şiir Cadısı
Şiir Cadısı
asil dost
Değerli yazar,bizleri yaratan Allah bütün güzellikleri bize sunduğu gibi,yapmamamız gerekenleri de bildirmiştir.Bunları sıralayacak değilim tabiki,konumuzla alakalı olarak aktarayım...Boşanmak maalesef günümüzde evlenmekten daha kolay olur hale geldi.En ufak çatışmada ayrılmayı kafaya koyanlar, ikinci ve üçüncüde hemen ayrılıveriyorlar.(Bunu genel olarak söylüyorum) Bizim toplumumuzda eskiden bu kadar boşanma vakası yoktu,son yıllarda çok çoğaldı..Sebebi ise müsamaha,merhamet ve sevginin hemen tüketilmesine bağlıdır.
Bir evlatın tam anlamında sevgi dolu insan olabilmesi için Anne sevgisi,baba sevgisi,akraba sevgisi(dede-nine v.s) ile yetiştirilmelidir.Tüm boşlukları doldurulmalıdır.Yoksa yerini nefret,kin ve sevgisizlik alır.Ancak Allah sevgisi bütün bunların üstünde ve şamil olanıdır.Annesiz büyüyen çocuklar daha bir boşluğu fazla olmaktadır.Babanın içinde bulunduğu durumu anlatıp,ona olan ilgisini başka yönlere çekmekte fayda var...Sizin yapacağınız ona ayırdığınız vakit anne olarak ne kadarsa babanın ayıracağı vaktide ona ayırmanız.İşiniz zor ama imkansız değil...Teşekkürler Rabbim yar ve yardımcınız olsun...
İbrahim ERZURUMLU tarafından 11/21/2011 1:50:13 PM zamanında düzenlenmiştir.
Şiir Cadısı
Saygılar.
Yazın o kadar anlamlıkı aslında..Babaya eski eşe bir sitem bile etmemişsiniz,o bır baba olarak görevini yerıne getırdıgı dusuncesınde sanırım cocugunuzu dunyaya getırmenızde yardımcı olarak..Aslında hersey bununla bıtmıyor hayat o kadar acımasızkı bazı anneler babalarından öc alabılmek için cocuklarının babalarını gormesıne engel oluyorlar..Sanıyormu ki doğru yaptığını Asla çünkü o çocuk büyüyünce bunun hesabını mutlaka soracaktır...
Allah sabır versın yınede baba sevgısını aşılayın oğlunuza...
Şiir Cadısı
5n1k
Babalar anne varsa baba, anne yoksa en iyisi bile ancak bir amca ya da abi olabiliyorlar insana.Bu kadar üzmeyin kendinizi babasıyla olsaydı da O ndan nefret ederek büyüseydi daha iyi olmazdı herhalde.Allah yardımcınız olsun ama baba olmak için değilde hep ona onunla olacak bir anne olmayı tercih edin çünkü asla iki rolü de başarıyla oynayamıyoruz hayatta.Bir de ona büyüdükçe Allah sevgisini verin çünkü O TÜM SEVGİLERDEN DAHA KIYMETLİ.iNSAN EĞER GERÇEKTEN HERŞEYİN SAHİBİ OLAN ZATA SIĞINABİLİRSE HAYATTA YALNIZ OLMADIĞINI HEP TAM OLDUĞUNU FARKEDİYOR.
DUA İLE...
Şiir Cadısı
Ben bir evlat olarak söylüyorum bunu, henüz evliliğe adım atmış değilim.
Hani oğlum büyüyünce benden nefret mi edecek acaba dediniz ya,
Eminim haklı sebepleriniz vardır ve bu haklı seebepler birlikteliğinizin devamında
oğlunuzun daha fazla yıpranmasına neden olabilecek şeyler olabilirdi. Ki onun içinde
şimdi sadece özlem var, babaya duyulan özlem var. Canı şimdi belki acıyordur, belki bir yanı buruk
büyüyecek ama geri dönüşü olmayan hayatını etkileyecek bir psikolojiye girmesinden iyidir diye düşünüyorum. Oğlunuz eğer küçük yaşında babasının acısını içinde saklayacak kadar olgunsa,
özlüyorsa ve bunu arada sırada söylüyorsa ne zarar gelir ki. İleride daha akıllı olacağı ve anlamadan- dinlemeden adım atmayacağı anlamına gelir bu davranışı.
İçinizi ferah tutun. Kendinizi suçlamayın. Bazen olabilecek her hangi bir durumun önüne geçmek imkansızdır.
Geriye dönük kırgınlıklar, pişmanlıklar elbette vardır, olacaktır, ama geri dönüşü olmayan yola girdiğinizde tek yapmanız gereken şey ileri dönük hayaller ve planlar kurmaktır.
Sevgi ve saygı ile. Haddimi aştıysam affola..