Herşey sanki bir anda oldu bitti . Üç koskoca kadın , göz göre annemizi hastalandırdık . Oysa öğlen vakti şekerini ölçmüştü Nazife ve yetmiş çıkmıştı . Bunu hiç hesaba katmada-
dan bir de az ye dedik . Sofradayken zaten şeker seviyesi düşükmüş . Bir de az yedirdik .
O, bizi dinlemezdi . O zamandan şekeri düşmüş . Yemekten sonra hapını da yuttu .. So-
nunda olan oldu.

Kardeşlerim hemen gelmişti .Fatmanın arabası vardı ama annemi yerinden kımıldatmak ne mümkün . Hem gülümseyerek, gitmem diye ayak diretiyor, hem de ağır gövdeyi yerinden
kımıldatamıyorduk..

Fatma’nın kaynanası da şeker hastasıydı ..Fatma hemen eltisini aradı .Annemin şekeri çok düşük , ne yapmalıyız diye . Yarım bardak şekere , az su koyup hemen içirmemizi söyledi .
Anneme şekerli suyu içirmeye çalıştık . İçmiyordu . Biraz dil dökerek ,Nazife İçirebildi ..
Bu arada 112 yi aramış hemen gelmelerini söylemiştik .Hastalığını söylemedik . Şeker has-
talarına ambülans göndermiyorlarmış .Onlara ne olduğunu , nasıl hastalandığını sorun mec-
buren söyledik . Şekeri ölçüldü yanılmıyorsam kırka düşmüş .

Annem durmadan gülümsüyordu .Annelerinin böyle gülümser yüzünü görmeye alışkın olma-
yan bizler adeta bir şok yaşıyorduk . Yüzü daha da pembeleşmişti. Gülen ışıl ışıl gözlerle
bakıyordu . Bir yandan of diyor elini beline götürerek ovmaya çalışıyordu .Nazife şakayla
" Ah hep böyle gülsen ne güzel olur . Bak nasıl güzelleştin . Fıstığım benim ." Annem gülme-
sini hiç kesmiyordu .Ta ki kardeşimin eltisi gelinceye kadar. Annem eski haline döndü bir-
den . Yüzü iyice asıldı kızgınlıkla konuştu:

" Bunun ne işi var burada ? "

Kardeşimin eltisi bozuntuya vermiyor o her zaman gülen yüzüyle .." İyi , iyi kızsın , şeke-
ri yükselir , daha iyi olur diyordu..

Annemi oturduğu yerden kaldırıp hastaneye götürmeye bir hayli uğraşıldı . Sedyede götü-
remezlerdi bizim dar merdivenlerden . Zorla kollarından tuttular ve sakinliklerini koruyarak " Haydi teyze , az daha gayret " diye diye, nihayet aşağıya indirdiler..

Annemi usulca incitmeden sedyeye yatırdılar. Biz hepimiz öyle üzgün annemi izlerken biri
daha doğrusu ikinci kez gördüğüm gün arkadaşımız Aliye’nin eşi , mavi gözlerini bana dik-miş sırıtarak :

" Beni tanımadın mı ? diyordu ..

Ben o an annemi izliyor acıyla bakıyordum .. " Tanıdım , merhaba " dedim ..Başımı anneme
çevirdim . Allah Allah, bu adam ne istiyor benden Afedersiniz burada sedyeye konulup has-
taneye götürülmeye çalışılan bir insan değil de başka birşey . Adam sırıt sırıt yüzüme bak
mayı sürdürüyor .O arada Fatma’ya dönüyor " Ablan beni tanımadı galiba .Tanısam ne ola-
cak , tanımasam ne olacak ..Tövbe estağfirullah ..İnsanı ,üzüntüsüyle de bırakmıyorlar ..

Annem güç bela ambülansa konuluyor. "Hadi sen gelmiyor musun diyorlar ." Üzerimde ev kıyafetleri .. Biraz düşündükten sonra " Siz gidin , beni telefonla aramyı unutmayın .
diyorum . Bu sırada Nazife’nin kızı Jülide koluma giriyor "Hadi teyze , sen de gel "

"Siz gidin bu durumda gidemem .Beni aramayı unutmayın "


Öyküm yine yarım kalmak zorunda .Kardeşlerim yukar ya , anneme geldiler . Çıkmak zorun
dayım . İnşaallah , yarın öyküm biter..