-Hey ben günaydın.Ne güzel bir sabah değil mi?

-Hı hı.Ne demezsin...

-Hayırdır.Memnun değil gibisin?

-Ya sen gitsene. Uyu hadi . Benim uykum var. Böyle sabah sabah, karga, rüyalarının içinden çıkmadan, niye kalktın? Derdin ne senin?

-Hiç bir derdim yok. Sabah güneşi öyle güzeldi ki. Kalkıp ona sarılmak istedim.Ve kendimle paylaşmak.

-İyi tamam. Paylaştın.Şimdi gidip uyuyalım.Yorgunum.Hissetmiyor musun beni?

-Hissettiğim tek bir şey var.Artık seni hissedemiyor oluşum.En güzel an’ımı seninle paylaşmak istiyorum.Bir dövmediğin kaldı.

-Uykum var biliyorsun.Gece geç yattım.Ve uykumu tam alamadım.Birde üzerine inatlaşır gibi kendini savunmaya geçmene sinir oluyorum.

-Her zaman, böyle canlı güneş olmuyor ki.Bundan sonra olmaz en azından, bahar gelene kadar. Sabah kahvelerimizi içerken, kendimize gelir, dertleşiriz istemiştim.

-Ben güneş falan görmek istemiyorum.Ne kahvesi ya sabah sabah! İşimmi yok.Uyumak istiyorum ben.Haydi gidip yat artık.

-Biraz daha kalalım nolur.Benimle, ortak şeyler yapmak istiyorum.İyi ve kötü günde dedikleri çoğu şeyi tek başıma yapmak istemiyorum.Gitme ne olur kal yanımda, olmaz mı?

-Olmaz dedim sana.Gözlerimi bile açamıyorum. Sen güneşten, kahve içmekten, dertleşmekten bahsediyorsun.

-Hiç bir zaman benim istediğim olmuyor ama ya.

-Biliyorsun, istemediğim bir şeyi bana zorla yaptırmak istemene sinir oluyorum.Canım sıkılıyor.

-Paylaşmak istiyorum seninle, diyorum ama niçin anlamıyorsun.

-İyi o halde uykunu paylaş.

-Offf offf

-Oflamaa.Biliyorum seninde uykun var.

-Hayır yok

-Var diyorsam vardır.Benden iyi mi bileceksin ? Başını yastığa koyman yeterli olacak.Göreceksin o zaman ne demek istediğimi.Şimdi ben istiyorum diye istemiyorsun halbuki istiyorsun bunu sende biliyorsun...

-İstemiyorum, senin zorunla yatıyorum.

-Haydi kapat gözlerini.

-Kapatamıyorum, acıyor gözkapaklarım.

-Kapat dedim sana!

-Kapattım

-Aferin şimdi hiç konuşma ve uyu.

-Hiç konuş...

-Sus ! Kes artık.Uyu dedim sana.Senin uykun var.

-Yok, ama seni kırmayayım

-Şükür sus’tum
-...
-...