Kumral sevdaların ömrü uzunmuş, öyle diyorlar… Sapsarı olurmuşsun, yemeden içmeden kesilir, esmer sevdaların yüzünü gözünü kattığı acıları unuturmuşsun. Ama kumral sevdalar ömürlük sevdalarmış. Yürek bitap düşer, yine de ‘Can feda’ dedirtirmiş. Sen esmersin sevgilim ama bana gelebilirsin. Saçımdan ziyade buram buram kokan sevdamın rengi kumral… Gülüşlerinle gel tövbem ol… Sevişlerinle yak, tütmeye bile razıyım. Yaralı değilsin ama nezaket icabı merhemin olabilirim.
Bu uğurda çok fena bekledim seni, artık yeter deme hakkımı sonuna kadar kullanabilirim. Derbeder sevdaların ömrü tüm aşkların ömründen daha uzunmuş bir derbederlik hâliyle tüm dünyanın yangınını taşıyan olurmuş seven… Seviyorum işte kardeşim var mı ötesi? dedirtirmiş adama.
Bakma adam dediğime, adam gibi bir yüreğe sahip olan kadınların da derdiymiş böyle sevmek.

Yüzünden öte yüreğin sararınca yapraklarını dökmeye başlarmış ağaçlar. Kumrallığı da sonbahardan gelirmiş sevebilecek cesaretin varsa ne ala! Korkuyor musun yoksa? Korkma, ben seni gülüşlerimle ısıtırım. Sevmelerimle kucaklar, yangınımdan uzakta çarelerimle karşılarım. Ben seni sevebilecek cesareti bulmuşsam, gözün aydın! Korkuyor musun? Korkma, sevebilirsin beni seni sevdiğim kadar çok, öylesine deli… Yağmurunla sırılsıklam olmaya razıyım, bütün razı olduklarımı serdim önüne geliyor musun meraklardayım… Bu melodinin ahenginde karşıla beni, son vapura kalmasın sevapların… Ellerinden tutup, gözlerine yol olayım. İçeyim seninle birlikte her nefesi, güne bakan geceye kaçan olayım! Anlamıyor musun yoksa? Senden öteye gittiğim tüm yollarda ötesi olmadı yaşadıklarımın… Bir tek seninle yaşanır kıldım bu en çetin savaşları… Mavi renkli sevdaların kirpik uçlarıma değdiği hadisenin nihayetinde kirpiklerim artık gökkuşağı izlerini taşıyor. Ağlarken mavi, gülerken pembe severken yemyeşil… Anlar mısın sevdiğim? Sevdiğim…

Kimi sevsem sana çıkıyor yollar… Yollarımız kesişiyor da ellerimiz uzak be sevdiğim. Tutsan, sıcaklığında yüreğimi ısıtmaya gönüllü o’na da razıyım. Gülümsüyorum sevgilim…
Bitmeyen bir senfoni… Dans et gözlerimle, kımıldasın yüreklerimiz. Siper et kendini aşk yolcularına yer kalmasın, gel bana sevgilim… Gel… Ellerinle gözlerin bana ait olmasa bile, aklın bende kalsın…
Gel bana sevgilim… Sevgilim… Bütün sevmelerin kadeh kaldırdığı hadisenin nihayetinde yorgun düşlerimiz çatıdan atlasın. Şimdi bir yaram var, senden kalma… Olsun, o’nu da alırım aşkımızın kucağına. Geliyor musun? Tamam mısın? Aldın mı her şeyini, aldıysan benim sana bağışladıklarımın yanında sen de bana tam olan ne varsa tamamlanmamız için bağışlar mısın? Güldü bile yüreğin, biliyordum bu yol artık bizim… Göz kırp sevgilim, kader fotoğrafımızı çekiyor… Mutlu sonla biten aşkların sergisinde aşkımız en başı çekiyor…

Dilara AKSOY