ACI ÜZERİNDEN SİYASET YAPMAK

Acının adı: DEPREM.. Adresi: VAN.. Bilançosu: VİCDAN ÖLMÜŞ,İNSANLIK AĞIR YARALI.
Deprem bir doğal afet.Evet buna kimsenin diyecek birşeyi yok.Binalar yıkılmış,insanlar yitirilmiş,bir şehir yerle bir olmuş.Kimisi evlat acısı,kimisi ana baba acısı çekmekte.İnsanlar sıfırın altındaki sıcaklıkta sokakta.Kimin yüreği acımaz ki,kim kendi kendine "yazık" demez ki..Bende böyle düşünüyordum,herkesin yüreği acır diyordum ama malesef..Kişi ya da kurum belirtme gereği duymuyorum,çünkü bu bir kişinin,bir kesimin hatası değil,hepimizin ortak hatası.Afet bölgesinde yaşayan insanların etnik farklılığı ve yahut yanlış işler yapmış olmaları onları böyle bir durumda aşağılamak için bir sebep değil.Hiç kimse bu durumu haklı gösteremez,hiç kimse onlara iyi olmuş daha beter olsunlar diyemez.Evet yazık,gerçekten çok yazık.Biz nasıl bu kadar duygusuzlaştık,biz nasıl vicdanlarımızı çöpe attık.Beyinlerimiz çürümüş,ruhumuz köhneleşmiş.Dediğim gibi,bu hepimizin suçu,birimizin değil.Akan kan,yanan yürek,ağlayan gözler üzerine siyaset kurmak.Bir annenin feryadına göbek atmak,bir çocuğun dehşet dolu gözlerine intikam yüklemek.Bunları ifade etmek bile öylesine acı veriyorki bana anlatmak imkansız.Anladığım bir şey var artık bugün,hiç şüphe kalmadan idrak ettiğim bir şey.O deprem Van’dan da öte bir yerde olmuş meğer.Götürdükleri binalardan,insanlardan daha fazlasıymış.Geride bıraktıkları onarılmaz cinstenmiş.O deprem insanlıkta olmuş.İnsanlık yıkılmış,insanlık çökmüş,vicdanlar hasar görmüş ve yine vicdanlar ölmüş.Hepimizin başı sağolsun.


Kemal SEVERBAŞ