Daha doğarken, değiştirilemez diye alnına yazılan yolculuğa çıkacağını çok iyi biliyordu o an.
Çok uzun yolculuklara çıkmasına rağmen, bu farklıydı. Adını bile hiç düşünmemişti bu yolculuğun.

Ölüler Diyarına Yolculuk olabilir diye düşündü, gözlerini kırpıştırmaya bile korkarak düşünmeye başladı, arkasından neler diyeceklerdi acaba! Adres değiştirdi, ahireti boyladı, canından geçti, canı çıktı, canından oldu, canıyla ödedi, cartayı çekti, çukur doldurdu, dünyasını değiştirdi, ecel şerbetini içti, emrihak vaki oldu, geberdi, göçtü, gözlerini kapadı, gümledi, hakka yürüdü, hakkın rahmetine kavuştu, hayata gözlerini kapadı, kalıbı dinlendirecek, kandilinin yağı tükendi, kefeni sipariş vermişti, mevlasına kavuştu, mortoyu çekti, öbür dünyayı boyladı, postu deldirdi, ruhunu teslim etti, rahmeti rahmanına kavuştu, son nefesini verdi, ruhunu teslim etti, sırroldu, tahtalı köyü boyladı, vefat etti, yuvarlandı, zıbardı.

Evet “zıbarmalıydı” artık, A’dan Z’ye kadar gidiş iyi olmuştu

Uyumakta zorlandığı zaman yapıyordu böyle, koyun saymanın çözüm getirememesi üzerine kendi bulduğu bir yöntemdi, kavramlar üzerine neler söylenmiş bunları saymaya çalışıyordu.

Kasetçalarda „sevemedim kara gözlüm seni doyunca“ çalıyordu, gözlerini sakince yumdu derin bir uykuya daldı…

Kasetçalar başka bir şey mi çalar diye düşünemedi bile, garibim.