Ne çizdiğin belli değil hayat… Gülümsüyorum kızıyorsun, ağlıyorum dövüyorsun. Geçmiş, adı üstünde geçmiş gitmiş diyorum, illa ki aklıma getiriyorsun. Ne film çevirdiğin belli değil hayat, en sevdiğim insanların hayatlarında başrol oynamamın anlamı ne?
Bestende melodinin ahengini bozan bir eksiklik var, sanki yarım kalmış bir nota… Şimdi bunu söylediğim için dobralığından nasibini alıp şamar oğlanına döneceğim, hissediyorum. “Geçmişi açan, geçmiştekileri anan, unuttum yalanına sığınan sensin hıyar” diyeceksin bana… Bir kez daha hakaret davası açtıracaksın sonra, yordun be beni hayat! Yine de en çok seni severim, bilirsin.
Bazen flu çekiyorsun… En çok gülüşümü beğendiğini biliyorum, zaten en çok ona kızıyorsun. Ben de inadına gülmekten vazgeçmiyorum. Hangi doğruları doğru, hangi yanlışları doğru kabul ettiğin belli değil hayat… Demokrasi var ülkede, lütfen bu gecenin büyüsüne kanıp, her şeyi açıklama cesareti yalnızca bana ait sen sus ve dinle. Azıcık da korkak gördüm seni, dünü çabucak unutmama izin veriyorsun da, o günler niçin bugün gibi hatırımda?
Yanlış yerden basıyorsun damarıma, yine de severim seni bilirsin. Gazel okumam, mis gibi şarkı söylerim. Şiirinin kıvamında bir parça ben var, yalnız tuzu eksik; şeker olan benim… Şiirlerimi kıskandığını itiraf et de ikimiz de derin bir nefes alalım. Şarkı da, şiir de, oyuncu da; doğru ve yanlış da sana göre bensem teşekkür ederim. Peki, o vakit senden mükâfatımı isteyeceğim. Bana bir parça ben ver, bu sessiz gecelerde bana ben iyi gelirim. Vefasız dostlar, vefasız sevgili, vefasız bir çocukluk ve vefasız dünlere ihtiyacım yok anlatabiliyor muyum? Anladığını umuyorum, şimdi kapa bakalım gözlerini… Sana gecenin sihrine kapılıp, en sevdiğim masalı; sana âşık olan beni anlatmak için sabırsızlanıyorum…

Dilara AKSOY