Ben çocuktum o zaman...

Yıllar, yıllar önce.Adımın geçtiği her yerde, gülüşlerimle çınlatırdım ortalığı.Yalancı hikayeler anlatırdım arkadaşlarıma.Yalan olduğunu düşünmeden.Sahiciymiş gibi.


Ali vardı. Ömer vardı. Hasan vardı.Top peşinde koştururduk.Yağmur- çamur vız gelir her şeyi çocukça yaşardık.

Çocuktum ben çocuk. Avuçlarımın içinde, bir dünya vardı en renklisinden. Kağıttan kulelerim vardı. Hiç bir zaman çıkamadığım. En tepesinden bakamadığım.
Küçük kalp atışlarım vardı.Bir yumruğun içi kadar hayallerim.Küskün olmadığım arkadaşlarım, yarım yamalak cümlelerim vardı.Seslenişlerim vardı benim.Dağa- taşa haykırdığım .Köprüden fırlattığım onca çakıl taşım vardı.Sahi nereye gittiler ? Ceviz ağacından düşen kokularım vardı, içerime sindirdiğim. Kuşlarım vardı benim.Yalın ayak başı çıplak çırpınan.Açbilaç avare gezindiği halde, boyun eğmeyen.

Solungaçlarım vardı benim.Nefes aldığımı hissettiren.Hissettirdikçe işte benim diyebilen.

Sinemalarım vardı benim. Siyah beyaz filmlerin olduğu.Köşede beklerdi Kadir inanır, geçerdi yanından, upuzun kirpikleri, albenisi bol bakışlarıyla Türkan şoray.Çayırında oturup, bağdaş kurduğum.Çekirdeğimi çıtlatıp gözümü ayırmadan kilitlendiğim, umutlarım vardı.

Sandıkta kalmış kanaviçeleri vardı annemin.Renkleri solmuş, tarihi geçmiş bir yanını güveler kemirmiş. Her bahar çıkarırdı annem onları.Yıkar, asar, ütüler yerine koyardı, genç kızlık hayallerini.

Kışımız vardı bizim.Bahara erişemeyen gecelerde.Portakal kabuklarını soyar, başucumuza koymadan koyardık en sıcak sobanın avuçlarına.Kokardı odamız. Genişler bahara yeltenirdi aklıyla.

Kardeşlerim vardı benim. Adı Elif olan, Selma olan,Nur olan...

Kocaman bir kitabım vardı benim henüz okumaya başlayamadığım.Sayfasını tam çevirecekken elimden alınan.

Uçsuz bucaksız hayallerim vardı benim. Kağıttan kayıklarıma binip uzaklaştığım.Birde avuç dolusu renklerimin olduğu bilyelerim. Ağır gelirdi sanırım.Kağıt kayık eridi- bitti suda.

Topacım nerde anne? Henüz çeviremediğim.Topumu kim patlattı ? Söylemeyin babama.İki günlük ekmek parasıyla almıştı.Darılırsa şimdi bana?Üzülmesin babam anne .Sen deki; bilememiş işte.Suçu kabahati yok oğlumuzun.Patlaşmış bilinmeyen biri...


Ya; uçurtmamın kuyruğuna taktığım renkli gazeteler nerede annem? Renklerini çalmışlar. Uyumuyor artık masallarla çocuklar. Sus kaldım annem konuşturmuyorlar beni. Saklambaç oynadığım, köşelerde yakalamak için pusu kurmuşlar. Hain çocuklar ellerine almışlar kızgın maşaları, elleri yanıyorda görmüyorlar anne.

Anne. Yeniden öper misin beni? Sarılır mısın boynuma sıkıca? Koklar mısın boynumdan en oğul kokarmışım gibi. Sev anne beni .Hiç bırakma ellerimi.Koynunda büyütür müsün beni?Kardeşlerime ver oyuncaklarımı, ağlamasınlar sakın. Sobelendim ben anne.



Elimde, yüreğimde sende anne ...