Hayalde mevcudun mevhum,
Mevhumun mevcut olduğunu unutuluyor.

Önemli olan gelecek ve geleceğe yönelik düşünmek ve yaşamak değimli?...
Zaten insanın medeni bir hayat kurma ve yaşamasının temelinde, aklın tüm yeteneklerine yol gösteren geçmişin bilgi bankası olan hafıza ile geleceğin üretim merkezi hayal yeteneği değilmi?..

Evet insanı kainatta üstün ve hakim konuma getiren özellik,
Geleceğini düşünerek yaşama içgüdüsünden başka bir şey değildir.

Gerçek gelecek;

Bir ceninin için,
İradesinin dışında bile olsa!.
Rahim içi rutin gelişmelerden ibaret olmayıp,
Varlığının gayesi olan dünya hayatına hazırlanma gayreti olduğu gibi;

Dünyaya gelmiş olan her insanında geleceği
artık kabir kapısından sonraki vaat edilen ve müjdesi verilen ebedi hayata hazırlanma ve onu kazanma endişesi olmalıdır.

Yoksa dünyada yaşayacağım diye çekilen bir ömürlük zahmetlerin,
Verilen mücadelelerin ve çilelerin bir anlamı kalmaz.

İnsan ne bir hayvan,
Ne de bir bitki değildir.

Hayatını hayvani veya nebati sonuçlara razı olarak yaşayamaz..
Nitekim dünya hayatımızın tabii ihtiyaçlarının temininde doğallıklar ile yetinmediğimiz gibi!..

Allah ve ahiret eksenine odaklanmayan bir hayat;
Karın tokluğuna ağır ve zorlu işlerde emeklisi ve emekli ikramiyesi olmadığı halde ölünceye kadar çalışılan ve çalıştırılan bir ESİR KAMPI VEYA CEZA EVİNDEN BAŞKA NEYE BENZER Kİ?..