...Her gün bir şeyimizi kaybettik ve her defasında başka bir şey aradık.
Dedemiz ne güzel masallar anlatırdı bize,o masallarla büyüdük.
Hemen akşam olsun ve dedemiz bize masal anlatsın diye bazen kendi kendimizi kandırırdık,pencerelerimizi battaniye ile örterdik gündüz vakti, dedemiz nasıl da gülerdi bize.
Ama şimdi ise televizyon aldı o güzelim masalların yerini,dedemizden dinlediğimiz masaallar önemini kaybetti artık.
zavallı dedemiz yalnızlaştı ve artık onu dinlemez olduk;çünkü artık her şey bitmişti eski günlerin o güzelim masal kokularının yerini televizyon almıştı.
Telefon teknolojisi ise ap ayrı etti ve değiştirdi tüm insanları.
Teknoloji yokken ne güzel bir yaşam vardı,her ne kadar kolaylık sağlamış olsa da yedi bitirdi insan ömrünü ve yalnızlaştırdı tüm dünyayı.
Hele ki bilgsayar,başlı başına bir tehdit oldu gitti,sanal alemde daha konuştuğumuz kişiyi görmeden,sahte sevgilerle süsledik zavallı kalbimizi.Telefon yokken sakindi kafamız.
Bilgisayar yokken kambur değildi sırtımız,televizyon yokken kutsaldı bizim gözümüzde dedemiz.
Belki de teknolojiyi yanlış kullandık,biz her şeyi abarttık.
Abartmasaydık belki o masallar daha da anlam kazanacaktı.
Abartmasaydık belki de bir telefon birçok can kurtarırdı.
Abartmasaydık,dedemizi bir köşede bırakıp yalnızlaştırmazdık,belki de birlikte televizyon izlerdik.Teknolojiydi; sıcak komşu ilişkilerini bitiren,insanı evde yalnızlaştıran,en güzel zamanımızı sanal alemde geçirmemize sebep olan,internet üzerinden hortumculuk yaptıran.
Biz teknolojiyi hep abarttık,hep kötü kullandık.
Şimdi artık yapayalnız bir dünyayız.