Yeni bir ben var, kendimin bile alkışlara boğduğu...


Yeni ben buldum, ne yapsam gıkı çıkmıyor adeta...


Bu yeni halimi çok beğeniyorum. Beni zor durumda bırakmıyor. Ben nereye dersem, ayak uyduruyor adımlarıma. Ben ne söylesem, pür dikkat dinliyor anlamlı anlamsız sözlerimi. Yeni ben’im, beni üzmemek için canını ortaya koyuyor...


Benimle anlaşmayı, nerede ne zaman nasıl davranacağını, neye canımın yandığını, aşka hangi kiplerle dahil olduğumu, hayattaki beklentimi, şehirlerarası yollarda geçen ömrümü, kuşa taşa niçin masallar anlattığımı biliyor. İyi biliyor fikirlerimi...


Bu ben’e ihtiyacım var. Bir gün düştüğümde ellerimde tutacak. Zor durumda kaldığımda omuzlarıma dokunacak. Çaresiz kaldığımda çareler üretecek önüme. Yalnızlığıma ilaç gibi gelecek. Sırdaşım kalacak geceleri. Gündüzleri istediğim güneş rengim gibi yanıbaşımda nefes alıp verecek. Yolculuğumun diğer koltuğunda oturacak. Sussam da, coşsam da; terketmeyecek çemberimi...


Yeni bir ben var, herkesten saklamayı düşündüğüm...


Yeni bir benliğim revaçta, anbe an zirvesinde keyfimi sürdüğüm...




................................
Mehmet Selim ÇİÇEK
17 Ekim 2011,,,06.24
Eceabat/Çanakkal