Sevmek insanın doğasında olan duygulardan biri. En sert dediklerimizde , en vurdum duymaz dediklerimizde bile var olan insani duygu işte.
Kimimiz aşka aşık denilenlerden , kimimiz şıp sevdi tarzında , kimimiz kolay açılmaz,
kimimiz kelimeleri söylemeyi bana göre değil der içten içten , kimimiz sıradanlaştırırcasına telaffuz eder sürekli , kimimiz aman der olsa da olmasa da aynı hayat , kimimiz acı çekmiş ya kapanır içine , kimimiz de egolaştırmıştır konuyu.
Öyle ya da böyle severiz hepimiz ölçüsü yoktur ki , sadece tepkimiz farklıdır. En
heyecanlısı ve eğlencelisi karşılıklı sevmek , gözlerinden anlayıp , nazikçe tutmak yüreğinden...daimi olması dileğiyle...
Karşılıksız sevmek peki ?? En büyük cesaretlerden biri bence. Sevilmeden sevmek .
Anlaşılmadan anlamaya çalışmak , üzse de üzmemek , kırılsa da kırılacak diye unutmak
kırıldıklarını , mutlu olsun diye dua etmek , görünmesede bişeyleri yapmak için uğraşmak , düşünülmese de düşünmek farkında bile olmadan , içi acısada bazı yaşananlara
susmak sırf o üzülmesin diye ve tam aksi hareket etmek o rahat olsun diye . Dokunmadan
tutmak , hissettiremeden sahiplenmek …cesaret…Bir anne gibi ; çocuğu için gerekirse canını verecek kadar içten , zarar gördüğünde parçalarcasına hırçın , üzgünse çocuğu daha çok üzülen , zaman geçtikçe kalbini kırsa evladı , saygısızca karşı çıkıp belki de
sesini yükselterek incitip paramparça olsa da kalbi , anlık belki tepki verir ama sonra unutur gider , yeter ki sen mutlu ol der ya anne , bu ağır sorumluluğu hissetmektir tek taraflı sevmek .Fakat sadece karşıt iki cins olarak değil herkes birbirini karşılık beklemeden sevebilse belki hayat daha güzel daha dostça ve sıcak olabilirdi.
Karşılıksız sevmek cesaret ve kocaman yürek ister .