Denenmekte değil midir insan ömrü boyunca.

Doğru aşkı bulana kadar başka başka gönüller dener. Her gönülde doğruluğundan biraz daha kaybeder. Her kaybediş yeni arayışı tetikler. Her arayış ümitsizlikte son bulur. Her ümitsizlik yeni bir başlangıca sürükler.

Doğru işi bulana kadar başka başka işler deneriz. Dener miyiz? Hayır, elbetteki öyle bir şansımız yok. Ne bulursak bahtımıza değil mi?!

Zaten ömrümüz doğru nedir diye soramadan geçer.

Zaten doğru nedir? Doğruyu oluşturan normlar nelerdir ki? Din midir? Ahlak mıdır? Vicdan mıdır? Ya da bireyin düşünmesine gerek bırakmayan töreler midir? Hangi doğrunun etrafında birleşebilir ki insanlık. İnsanlığı bırak. Bir avuç insan hangi doğru etrafında hem fikir olabilir? Hangi fikri evrenselleştirebilir. Doğrular gerçek midir? Her gerçek doğru mudur? Dur bir düşünelim. Hangi doğru evrenseldir. Mesela doğan her canlı ölür. Evet bu bir gerçek. En azından bunu her insan kabul eder, en azından zırdeli değilse. Eee ölümsüzlük zaten insanların ütopyası değil mi? Ama ölümsüzlük iyi değil be. Mesela aklıma ilk gelen, ölümsüzlük olsa idi bebekleri unutmamız gerekirdi. Düşünsenize bebeklerin, çocukların hiç olmadığı bir dünya. (ölümsüzlük ile bebekler arasında ki alakayı kuramayan arkadaş. Sende ayrı bir güzelsin. Senide aramıza katıyoruz merak etme. Dışlama yok burda) Çocukların olmadığı bir dünyanın tek güzel yanı, uzun otobüs yolculuğunda gece ağlayan o bebeğin yokluğudur. O olmasa da olur. İnsanlık onsuz da yaşayabilir bence.

Sonra devam ederim...