Aradan kaç saat geçtiğini hatırlamıyordu.Kızlarının yattığı odadan kesik kesik öksürük sesine karışan Zeynep’in inlemeleri geliyordu.Hızla yataktan doğrulup, bir solukta çocukların odasına koştu. Kızının alnı boncuk boncuk terlemiş,ateşi de oldukça yüksekmişti.

-Allahım ben şimdi ne yapmalıyım?diye düşündü bir an .

O arada Nur da tıkırtılara uyanmış,gözlerini ovalayarak mahmur gözlerle annesine bakıyordu.

-Anneciğim,ne oldu,sabah mı oldu?

-Hayır kızım,kardeşin hastalanmış,baban da iş gezisinde,ne yapacağımı düşünüyorum.Seni evde yalnız bırakamam,kardeşini acele hastaneye götürmeliyim.
Bakıcınızı da gece yarısı çağıramam,en iyisi,komşumuz Ayşe teyzenleri arayayım.
Telaşla salona telefon defterini almaya giderken,bir yandan da kendi kendine söyleniyordu.

-Ahmet ben sana ne diyeyim!Çocuk hasta ona mı yanayım,senin ne dolaplar çevirdiğine mi kafa yorayım? Elim ayağım birbirine karıştı.Her zaman aradığım komşumun numarası aklıma gelmiyor.
Ayşe ile eşi Cahit, bulunmaz komşulardı.Öğretmenliğe ilk başladığı günlerde kızlarına, içine sinecek bir bakıcı bulana kadar az yardım etmemişlerdi.

Titreyen elleriyle numarayı tuşladı,Cahit’in uykulu sesi:

-Alo kimsiniz?

-Cahit ben Selma,bu saatte rahatsız ediyorum ama çaresiz kaldım.

-Hayrola Selma kötü bir şey mi oldu?

-Telaşlanma! Ahmet seminer için şehir dışında,Zeynep aniden ateşlendi.Bir taksi çağırıp hastaneye götürürüm ama Nur’u da gece yarısı bizimle hastaneye sürüklemek istemiyorum.Ayşe ilgilenebilirse çok sevinirim,bakıcı da gece yarısı gelemez.

-Sen merak etme ,bizim çocuklar uyuyor.Ayşe, Nur’un yanına gelir ben arabayı çalıştırmaya iniyorum.Sen Zeynep’i hazırla hemen hastaneye gidelim.

-Sağ olun Cahit ben sizin hakkınızı nasıl öderim.
Selma çocuğun üzerindeki terli çamaşırlarını değiştirip,temiz kıyafetlerini giydirdi.Kendisi de
üzerine bir şeyler geçirdikten sonra hastaney gitmek üzere yola koyuldular.

Bir yandan, çocuğu bir koluyla sarmalarken ,diğer eliyle cebinden eşine mesaj yazıyordu.

“Zeynep çok ateşli,Cahit bizi devlet hastanesine götürüyor.Hemen gelemezsin biliyorum,bilgin olsun diye yazdım”

İçinden ,”Şu çocuğum bir iyileşsin, senin neler karıştırdığını o zaman araştıracağım” Diye düşünüyordu.

“Çok şükür devlet hastanesinin acil ışıkları göründü” dedi sessizce kendi kendine.

Cahit, arabayı otoparka yanaştırdığında.

Yazan : Handan Akbaş

ÖYKÜ SEVERLERİ ARAMIZDA GÖRMEK İSTİYORUUZ.

atolyeler.edebiyatdefteri.com/atolyedetay/121/oyku-sevenler-atolyesi