Tiz bir ses:

-Alooo,buuuyyyrrruuunnn !...Kimsiiniiizzz ?..

-Ahmet Bey’le görüşmek istiyorum…

-Ahmet Bey şu anda odada değil canım…Hem siz nesi oluyorsunuz?Niçin arıyorsunuz? Söyle bakalım şekerim…

Kadının düzensiz ve akordu bozuk saz gibi ötmesi karşısında bir an sessiz kalmayı yeğledi. Bu işin içinde bir anormallik olmalıydı…Kim olduğunu açıklayacaktı.Ben Selma,karısıyım diye.Ama bir an kurnazlık yapıp kendisini deşifre etmekten vaz geçti.

-Bir şirketin sekreteriyim.Adım Aysel Açıkgöz.İş görüşmesi için aramamı söylemişlerdi.
-Tamam canımmmm, kendisine iletirim…Hadi byyyyyy.

Ahizenin diğer tarafından gelen sesle bir an şaşkınlık geçirmiş ne yapacağını şaşırıp panik yapmıştı.Kendi kendine.

-Aman Allah’ım,yoksa doğru mu kuşkularım.Demek telefonda yapılan ihbarın bir haklılığı olmalı diye mırıldanırken tam bir çıkmaza yuvarlanıyordu.Kimin nesineydi kocasını takip edip de;kocan şu anda nerede ve kiminle demesi.Bir anda beyni allak bullak olmuştu.Salonda gelişi güzel volta atmaya başladı.Sigarayı bırakmaya hazırlanırken aklına düştü.Vitrindeki pakete gözleri takıldı.Anlamsız gözlerle paketi süzdü.Bir tane yaksam belki kafamdaki kuşkular dağılır diye düşündü.Vitrinin kapağını aralayıp sigaraya uzandı.Paketin üzerindeki; sigara, cinsel gücü azaltır yazısına dudak büktü,ne yapalım azaltırsa azaltsın dercesine.Sigarayı yakıp dumanını ciğerlerine gönderirken,bir kısmını da ince bir çizgi halinde salonun boşluğuna doğru savurdu.

Kocası ile evliliğinin ilk günleri film şeridi gibi gelip geçti gözünün önünden.Birlikte katlandığı sıkıntılar…Az mıydı manevi yıpranmaları…Hele de Nur ile Zeynep’in filimlere konu olacak doğum öyküsü…Yıllar sonra gerçek kızları Zeynep’in ortaya çıkması…Sonra en önemlisi de Nur’dan kopamamaları…İlk zamanlar ikisinin de bir araya geldiklerinde çektikleri sıkıntılar dayanılacak gibi değildi…Ama ne pahasına olursa olsun bunun da üstesinden gelmişlerdi.Nur’un ortaya koymuş olduğu kıskançlık krizlerini anımsadıkça hayretler içinde kalıyordu…Nur’un tepkileri neydi öyle:

-Anneciğim bu kız da nereden çıktı,geldi.

-Yavrum,bu da senin kardeşin olsun.

-Ama ben kardeş istemiyorum ki…

-İkiniz el ele gezersiniz,oynarsınız…

-Peki ama ben yine de istemiyorum…İstemiyorum!...

Nur’un o zamanki isyanları hala kulaklarında çınlıyordu…

Geceleri uykusuz kalıyorlardı kocası ile birlikte..Çocuk psikologuna gitmişler,ne yapmaları gerektiği üzerinde yardım almışlardı…Uzun süre psikolog denetiminde çocukların ruh sağlığı bozulmasın diye çırpınıp durmuşlardı…

Sigarasının nasıl bittiğini anlayamadı. Nerdeyse parmağı yanacaktı.İzmaritini kül tablasında böcek gibi ezdikten sonra sigarayı yeniledi.Hala kafası darmadağınıktı.Çıkış yolu bulamıyordu.Sanki bir kıskançlık krizine girmiş gibiydi…Tekrar telefondaki kadının tiz sesini hatırladı…Bir an kocasını yabancı bir kadının şehvet dolu kollarında olmasını düşünmek ne kadar korkunç bir duyguydu…Kocasına hissetmiş olduğu aşkının yok olmasını asla düşünemezdi…Hala ilk günkü gibi seviyordu Ahmet’ini…Ya Ahmet,seviyor görünüp de sevmiyorsa…Ya aşkına ihanet ediyorsa…Kim bilir,belli olmazdı bu erkeklerin işi.Erkeklerin geninde aldatmak yatıyor herhalde…Arı gibi çiçekten çiçeğe konmasını, bal almasını seviyor olmalılar…

Bu düşünceler çıkmazı içerisinde debelenip durdu saatlerce…Çocukların yattığı odadan gelen öksürük karşısında irkildi.Elindeki sigarayı yarım olarak kül tablasında ezerek söndürdükten sonra kızlarının odasına doğru yöneldi…Zeynep’in üzerinden yorgan açılmıştı.İki gündür kız,kesik kesik öksürüyordu.Daha fazla beklemeden yarın doktora götürmeli çocuğu diye aklından geçirdi.Zeynep’in terleyen yüzünü sildi.Öpücük kondurdu yanağına.Zeynep,Nur’a göre biraz çelimsizdi.Gereği şekilde bakılmamış izlenimi veriyordu…Bir yıllık beraberlikleri olmasına rağmen kız kendisini toparlayamamıştı…Uzun yıllardan sonra öz yavrusuna kavuşmak ne güzel duyguydu…

Yatağına uzanmadan önce aynada kendisini süzdü.Hala alımlı bir kadın ve şehvetli bir dişiydi…Oteldeki kocasının koynuna giren sürtükten fazlalığı bile var olduğunu düşündü…Kocası ne bulmuştu o sokak sürtüğünde…

Yattığı yatağında uzun süre uyku tutmadı gözlerini…Nice sonra gözleri kapandığında vakit gece yarısını çoktan geçmişti…



AYHAN SARIKAYA ADINA NERMİN KAÇAR- ATÖLYE KURUCUSU